Franciszek Żmurko
Z Wikipedii
Franciszek Żmurko (ur. 18 lipca 1859 we Lwowie, zm. 9 października 1910 w Warszawie) - polski malarz salonowy. Tematyką jego obrazów były portrety, półakty, głowy kobiet, kompozycje antyczne, scenki egzotyczne, historyczne, religijne i symboliczne. Popularny głównie jako twórca aktów i zmysłowych portretów kobiecych, utrzymanych w ciepłym kolorycie.
Był synem Wawrzyńca Żmurko, profesora matematyki na Uniwersytecie Lwowskim. Pierwsze lekcje rysunku pobierał u Franciszka Tepy we Lwowie. W 1876 rozpoczął edukację w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jana Matejki, następnie wyjechał do Wiednia, gdzie początkowo studiował w akademii, a później samodzielnie. Pod koniec 1877 wyjechał do Monachium, gdzie przez pół roku kształcił się w akademii pod kierunkiem Aleksandra Wagnera. W 1880 zamieszkał w Krakowie. Dzięki stypendium od cesarza Franciszka Józefa, spędził kilka miesięcy w Rzymie. Od 1882 mieszkał Warszawie. Odbywał podróże zagraniczne do Petersburga (1883-1884), Paryża (1884-1885, 1889) i Mediolanu (1894).
Swoje prace wystawiał w Salonie Aleksandra Krywulta (1881, 1883), galerii Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie (1880, 1888, 1894-1895, 1900, 1902) oraz na wystawach międzynarodowych w Paryżu, Londynie, Chicago, San Francisco. Na jego wystawie pośmiertnej w TZSP (1911) pokazano ponad 150 obrazów.
Źródła:
