Kot pampasowy
Z Wikipedii
| Kot pampasowy | |
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ssaki |
| Podgromada | ssaki żyworodne |
| Szczep | łożyskowce |
| Rząd | drapieżne |
| Rodzina | kotowate |
| Gatunek | kot pampasowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Oncifelis colocolo | |
Kot pampasowy (Oncifelis colocolo) - ssak z rodziny kotowatych. Opisany w 1782 roku przez Juana Ignacio Molinę pod nazwą Felis colocolo. W stanie naturalnym występuje w następujących krajach Ameryki Południowej: Ekwador, Peru, Argentyna, Boliwia, Brazylia i w izolowanych populacjach w Chile.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka ogólna
Krępa budowa ciała, przypominająca nieco europejskiego żbika, lecz kot pampasowy jest od niego mniejszy. W zależności od obszaru występowania głowa może być zaokrąglona lub lekko wydłużona. Kolor futra zróżnicowany w zależności od podgatunku, od szarego poprzez żółte do ciemnobrązowego, cętki duże, wyraźne, rozlewające się w duże plamy lub pasy. Brzuch i łapy jaśniejsze, ogon jasny, w wyraźne ciemne poprzeczne prążki. Uszy małe, lekko spiczaste, bez pędzelków. Na grzbiecie dłuższe włosy okrywowe tworzą grzywę.
[edytuj] Wymiary
- długość ciała z głową, bez ogona
- 53-70 cm
- długość ogona
- 27-35 cm
- wysokość
- 30-35 cm
- masa ciała
- 3-4 kg
[edytuj] Pokarm
Pożywienie: gryzonie (świnka morska) i naziemne ptaki.
[edytuj] Rozród
Ciąża trwa około 80-85 dni, w miocie jest od 1 do 3 młodych. Na temat biologii rozrodu tych zwierząt wiadomo niewiele. Samice osiągają dojrzałość płciową prawdopodobnie około 2. roku życia.
[edytuj] Długość życia
W niewoli koty pampasowe żyją do 17 lat, na wolności od 9 do 16.
[edytuj] Tryb życia
Tryb życia tych zwierząt jest słabo znany. Uważa się, że polują nocą, ale widuje się je również za dnia. Prawdopodobnie są zwierzętami naziemnymi, ale w niewoli często odpoczywają na gałęziach drzew.
[edytuj] Siedlisko
Zamieszkują tereny trawiaste i krzewiaste, sawanny, zimne półpustynie, lasy górskie. Żyją w Andach, do wysokości 5 tys. m n.p.m.
[edytuj] Status
W latach siedemdziesiątych XX wieku skóry tych zwierząt były w cenie i eksportowano je z Ameryki Południowej dziesiątkami tysięcy. Pod koniec lat 80. handel ustał. Obecnie podstawowym zagrożeniem dla tych kotów jest ludzkie osadnictwo.
Wyróżnia się następujące podgatunki kota pampasowego:
- Oncifelis colocolo braccatus - Brazylia, północna Argentyna
- Oncifelis colocolo budini, Argentyna
- Oncifelis colocolo, środkowe Chile
- Oncifelis colocolo crespoi, północnozachodnie Chile
- Oncifelis colocolo garieppi, Peru, Ekwador, Boliwia
- Oncifelis colocolo munoai, Urugwaj
- Oncifelis colocolo pajeros, Argentyna, Chile
- Oncifelis colocolo thomasi, Ekwador
Wcześniej kota pampasowego zaliczano do rodzaju Felis i Lynchailurus. Na podstawie 96 osobników z różnych kolekcji muzealnych Garcia-Perea zasugerował, że kot pampasowy występuje w trzech podgatunkach: Lynchailurus pajeros, Lynchailurus braccatus i Lynchailurus colocolo. Hipoteza ta oczekuje na potwierdzenie.
