Wikipedysta:Onizuka 16/brudnopis

Z Wikipedii

Historia

Początki Wisły Kraków

Historia Wisły rozpoczęła się jesienią 1906 roku. Wtedy to właśnie (najprawdopodobniej w październiku) dr pTadeusz Konczyński zorganizował na Błoniach pierwszy turniej piłki nożnej. On też podarował 4 drużynom, a wśród nich drużynie II Szkoły Realnej, stroje piłkarskie, dopiero co przywiezione z Wielkiej Brytanii. Wspomniana drużyna (zwana również drużyną Szkolnikowskiego) otrzymała jasnoniebieskie koszulki z czarną kulą na piersiach, przeciętą niebieskim pasem - i stąd przyjęła nazwę "Niebiescy". Pierwszym jej kapitanem, a także pomysłodawcą zmiany nazwy na "WISŁA" był bramkarz Józef Szkolnikowski, zaś inicjatorem założenia drużyny - prof. Tadeusz Łopuszański - uważany zresztą za pierwszego prezesa klubu. We wrześniu 1907 roku "Czerwoni" (drużyna Jenknera) połączyli się z Wisłą, a niedługo potem to samo uczynili "Różowi". Wtedy dopiero oficjalnie powstało Towarzystwo Sportowe Wisła. Jednocześnie niebieskie koszulki zamieniono na czerwone, pozostając przy czarnych spodenkach. Gdy jednak z Berlina nadeszły pierwsze zamówione stroje okazało się, że na koszulkach znajdują się dwie jasnoniebieskie gwiazdy. Pozstanowiono zachować tylko jedną z nich, zmieniając jednocześnie jej barwę na białą. I w ten właśnie sposób powstała "Biała Gwiazda".

Pierwsze mistrzostwa (1927-1939)

Lata przed wojną były dla "Białej Gwiazdy" bardzo udane. Zarówno pod wzgłedem sportowym (dwa mistrzostwa Polski, wielokrotnie na podium) jak i organizacyjnym (olbrzymia w tym zasługo ówczesnego prezesa - Aleskandra Dembińskiego). Głównie za sprawą Wisły utworzono koalicję popierającą ideę stworzenia ligi (do tej pory mistrza wyłanianio systemem pucharowym) i odnoszącą się negatywnie do propozycji ówczesnego prezesa Polskiego futbolu i Cracovii. W grudniu 1926 r. utworzono Ligę Polską, skupiającą 14 klubów. Miejsca w niej odmówiła Cracovia, a jej miejse zajęła Jutrzenka Kraków. W premierowym sezonie ligowym Wisła zdobyła pierwsze mistrzostwo Polski, dodatkowo Henryk Reyman został z 37 golami królem strzelców a drużyna miała serię 12 zwycięstw pod rząd na własnym boisku. Rok później Wiślacy obronili tytuł, ale było to juz ich ostatnie mistrzostwo przed wojną. W tym okresie wielokrotnie byli na podium, dokładnie 3 razy byli wicemistrzami (1930, 1931, 1936) i 4 razy na III miejscu (1929, 1933, 1934, 1938). Zajmowanie 3 i 2 pozycji nie było w opinii Wiślakow złe, ale kiedy Cracovia była wyżej - to była olbrzymia porażka. Nieoficjalne mistrzostwo Krakowa miało niesamowitą renomę.

Lata wojenne (1939-1945)

To były trudne lata dla wszystkich, także dla piłkarzy. Mecze i turnieje rozgrywano w tajemnicy o w obawie przed łapanka (wielokrotnie przerywano z tego powodu mecze i uciekano). Sprzęt, trofea, sztandary i inne tego typu rzeczy przechowywano w mieszkaniach działaczy, kibiców, lub ukamuflowanych miejscach. Do pierwszego meczu w okupowanym Krakowie doszło dość szybko - 22 października 1939 r. na boisku Bronowicy spotkały się zespoły Wisły i Krowodrzy (3:1 dla "Białej Gwiazdy"). 7 sierpnia 1940 zaingurowano pierwsze mistrzostwa okupowanego Krakowa (1.Wisła 2.Zwierzyniecki, dalej Garbarnia, Sparta, Cracovia, Groble, Juvenia, Bloki). Wiślacy wygrali zdecydowanie wszystkie mecze, strzelając 52 gole i tracąc 8. Bardzo szybko doszło do kolejnego turnieju (16 drużyn), w którym ponownie zwyciężyła "Biała Gwiazda", ale juz nie tak zdecydowanie. Rok później z uwagi na terror przniesiono mecze poza Kraków, ale juz w 1943 r. odbyły się III mistrzostwa Krakowa. Wystartowało 18 drużyn, a po eliminacjach i właściwych mistrzostwach w finale Wisła zmierzyła się z Cracovią. Wygrały "pasy", ale spotkanie było wyrównane i z podtekstami (pomeczowa kara dla Wisły). W 1944 r. tytuł mistrza Krakowa wrócił do Wisły (12 drużyn w mistrzostwach). Pierwszy mecz po wojnie w Krakowie odbył się pomiędzy Wisłą i Cracovią 28 stycznia 1945 (miasto było już wolne, wojna jeszcze trwała), wygrali ci pierwsi 2:0.

Powojenne triumfy i pierwszy spadek do II ligi (1945 - 1964)

Powojenne derby pomiędzy Wisłą i Cracovią cieszyły się ogromną popularnością, na mecze przychodziło kilkanaście tysięcy widzów. Wielką widownię zgromadzały również przyjazdy zagranicznych drużyn, np. na meczu ze Slavią Praga przyszło 20 tys. widzów (Wisła przegrała 1:6). Jednak pomimo to lata tuż po wojnie to czas wielkiego chaosu, wzajemnych oskarżeń o współpracę z hitlerowcami w czasie wojny, itp. Pierwszych powojennych mistrzów Polski wyłaniano nie-ligowym systemem, dopiero w 1948 powracając do starej koncepcji. W połowie sezonu trenerem Wisły został czech Josef Kuchynka, zastępując nieco niedocenianego Artura Waltera. Jednak pod wodzą zagranicznego trenera "Biała Gwiazda" przez 3 kolejne lata rządziła polską ligą, dwa razy zdobywając mistrzostwo Polski, a raz tylko mistrzostwo ligi. Do najwybitniejszych graczy tego okresu należeli: Józef Kohut, "Messu" Gracz i Jerzy Jurowicz. Trzeba dodać, że w latch 50-55 obowiązywała nazwa Gwardia, a nie Wisła. Rok 1951r. to koniec powojennej "złotej ery". W następnych latach bywało różnie. Jeszcze przez kilka lat Wiślacy liczyli się w walce o mistrzostwo, później jednak drużyna popadała w przeciętność, zajmując miejsca w środku tabeli. Wtedy też przytrafiła się najwyższa w historii porażka, 0:12 z Legią w Warszawie. W sezonie1963/64 Wisła po raz pierwszy w historii spadła do II ligi. Zadecydował o tym ostatni mecz, pechowo zremisowany u siebie z Górnikiem Zabrze 3:3.

Walka o awans i kolejny renesans (1965 - 1982)

Spadek Wisły do drugiej ligi był szokiem dla kibiców, ale na szczęście banicja nie trwała długo, bo już w sezonie 1964/65 krakowski zespół zajął pierwsze miejsce na drugoligowym froncie, powracając do elity. Pierwszy sezon w I lidze był bardzo dobry, albowiem beniaminek sięgnął po wicemistrzostwo Polski. W 1967 zdobyła Wisła Puchar Polski. Później jednak nie było już tak dobrze, w latach 67-72 najwyższą pozycją którą osiągneli Wiślacy w lidze była 7. Jednak w Krakowie pojawiali się zawodnicy, którzy niedługo staną się znani i cenieni w całym kraju: Kazimierz Kmiecik (najlepszy strzelec w historii Wisły), Zdzisław Kapka, , Marek Kusto (trzej panowie "K"), Ryszard Sarnat, Antoni Szymanowski, Adam Musiał, w późniejszych latach Andrzej Iwan i Adam Nawałka. Wielu z nich do dziś związanych jest z Wisłą. Jednak wydaje się, że ta drużyna pozostała niespełniona. Teoretycznie posiadała najlepszy skład w Polsce (zupełnie jak dzisiaj), ale tylko raz udało jej się zdobyć mistrzostwo Polski - w 1978r. Zresztą i tak sezon później zawodnicy się skompromitowali zajmując dopiero 13 miejsce (chociaż w pierwszym meczu sezonu Wisła Kraków wygrała pewnie 3:1 z Ruchem Chorzów-przyszłym mistrzem polski w tym sezonie)! W następnym sezonie Wisła sie jednak poprawiła zajmując 5 miejsce. Sezon 1980/81 to znowu skok w tabeli, tym razem w górę, na 2 miejsce. Ale to już był ostatni sukses na arenie krajowej, drużyna zaczęła się rozpadać i zaczęło się robić nieciekawie.Jeszcze w sezonie 1982/83 Wisła zajęła 5 miejsce później niestety było już tylko gorzej. Skończyło się w 1985 roku na spadku do II ligi. Warto również wspomnieć o występach Wisły na międzynarodowej arenie. Największym sukcesem był awans do ćwierćfinału Pucharu Europy w sezonie 78/79.

Najgorszy okres w historii ? (1983 - 1997)

Jeszcze na początku lat 80. Wisła była znaczącą marką w polskim futbolu. Jednak powoli mijała era trzech panów "K" oraz innych gwiazd zespołu z tamtego okresu. Jak to zwykle w okresach wielkich kryzysów bywa, zaczęły się dymisje, dyskwalifikacje, oskarżenia o brak zaangażowania, itp. Na trzy kolejki przed końcem sezonu 1985r. Tym razem banicja w II lidze trwała znacznie dłużej niż poprzednim razem, bo aż trzy sezony. W sezonie 1988/1989 jako beniaminek "Biała Gwiazda" zajęła 12 miejsce. Ujawniły się talenty Kazimierza Moskala (kiedy został sprzedany do Lecha, organizowano liczne demonstracje) i Tomasz Dziubińskiego (król strzelców 1991r.). W roku 1991 Wisła zajęła 3 miejsce w tabeli i jest to JEDYNY znaczący sukces Wisły w przeciągu wyżej wymienionych 14 lat! Później zespół znowu popadał w przeciętność, w końcu zajmując 15 miejsce w sezonie 1993/1994. W międzyczasie doszło do jednego z największych skandali w historii Wisły i pamiętnego 0:6 z Legią w Krakowie na koniec sezonu 92/93. Okazja do szybkiego powrotu na pierwszoligowy front została zaprzepaszczona w ostatnich, pechowych meczach sezonu 94/95. Sezon później trenerem "Białej Gwiazdy" został Henryk Apostel i była to niezwykle trafna decyzja. Wisła awansowała do ekstraklasy, prezentując tam niezwykle ambitną postawę w rundzie jesiennej (siódme miejsce). Kończyło się nerwówką, ale ostatecznie utrzymano I ligę (już bez trenera Apostela). Po rundzie jesiennej sezonu 1997/1998 wydawało się, że na wiosnę Wisła znowu z wielkim trudem będzie walczyć o ekstraklasę. Gdzie po rundzie jesiennej zajmowała dopiero 13 miejsce. Ale wtedy do klubu weszli bossowie z Tele-Foniki. Ich olbrzymi kapitał zapoczątkował kolejny wspaniały okres w historii Wisły...

Wisła znowu potęgą (1998 do dzisiaj)

Na przełomie roku 97/98 nastąpiły w Wiśle zmiany, które zapoczątkowały kolejny renesans krakowskiej drużyny. Wisłę wykupili właściciele Tele-Foniki, spłacając wszystkie jej długi (ok. 3 mln złotych), bardzo szybko przebudowując trybuny i siedzibę klubu. Sprowadzono kilkunastu nowych zawodników, których ówczesny trener Wojciech Łazarek mógł po prostu wybierać - pieniądze nie grały roli. I tak do Krakowa przybyli między innymi: Radosław Kałużny, Kazimierz Węgrzyn, Ryszard Czerwiec, Grzegorz Niciński, Krzystof Bukalski. Podziękowano większości "starych" zawodników, pozostała nieliczna grupa z kapitanem Tomaszem Kulawikiem na czele. Tak jak to było do przewidzenia, w rundzie wiosennej '98 widzieliśmy całkowicie inną drużynę. Wisła przeskoczyła z miejsc w pobliżu strefy spadkowej do strefy medalowej. Mistrzostwo byłoby zapewne dla "Białej Gwiazdy", ale jedna runda to za mało i skończyło się na 3 miejscu. To i tak był niesamowity postęp w porównaniu do poprzednich lat. Kolejny sezon Wisła zaczynała pod wodzą utytułowanego Franciszka Smudy (niezbyt entuzjastycznie przyjęty pod Wawelem, kibice tęsknili za Łazarkiem). Krakowska drużyna zdobyła tytuł w stylu, którego dawno w Polsce nie widziano. Przewaga nad drugim w tabeli Widzewem była ogromna, a mogła być jeszcze większa, gdyby po zapewnieniu sobie mistrzostwa trener nie eskperymentował ze składem i ustawieniem. Dodatkowo królem strzelców został Tomasz Frankowski (21 goli). Niestety, z powodu kibolskiego wybryku podczas pucharowego meczu z AC Parmą rok wcześniej, Wisła nie mogła zagrać w eliminacjach Champions League. Następny sezon nie był już nie podlegał pod dyktando Wisły, zmieniano trenerów niczym rękawiczki. Zapewne źle to wpłynęło na formę zespołu. Skończyło się na 2 miejscu i tylko finale Pucharu Polski (2:2 i 0:3 z Amicą Wronki). Systematycznie sprowadzano nowych zawodników, m.in. Żurawskiego, Kosowskiego, Głowackiego. Także oni mieli duży wkład w mistrzowski tytuł 2001. Zdobyto także Puchar Ligi i Superpuchar 2001. Królem strzelców ponownie został Tomasz Frankowski (18 goli). Jednak sezon 2001/02 (trenerem pozostaje znów Fraciszek Smuda) nie był udany co prawda Wisła zdobyła Puchar Polski, ale będac faworytem rozgrywek przegrała walkę o tytuł na rzecz stołecznej Legii i zdobyła "tylko" tytuł wicemistrza Polski. Przegrała także eliminacje do Ligi Mistrzów w 3 rundzie z FC Barceloną. Na pocieszenie tytuł króla strzelców zdobył Maciej Żurawski. (21 goli) Wisła przegrała także Puchar Ligi z ... Legią. W marcu 2002 roku nastąpiła zmiana trenera którym został Henryk Kasperczak (zastąpując Franciszka Smudę) Przed seoznem 2002/2003 Wisła się jednak wzmocniła kupiono min. Marcina Kużbę, Macieja Stolarczyka, Angelo Huguesa. Ten sezon był bardzo udany dla Wisły i zdobyła po raz pierwszy w historii dublet (Mistrzostwo Polski oraz Puchar Polski). Wisła doszła w PUEFA aż 1/8 finału eliminując min. Schalke, Parmę. Najlepszym strzelcem Wisły byli Maciej Żurawski i Marcin Kużba. Po tym udanym sezonie Wisła się jednak osłabiła (odeszli min. Kamil Kosowski, Kalu Uche, Marcin Kużba) i odpadła z el. do Ligi Mistrzów z Anderlechtem Brukselą oraz w Pucharze UEFA (w II rundzie z Valarengą Oslo) Odpadła z Pucharu Polski już na samym starcie z Arką Gdynia. Na wiosnę Wisła się jednak wzmocniła (kupując: min. Radosława Majdana, Tomasza Kłosa, Mariusza Kukiełkę) i obroniła tytuł Mistrza Polski. Królem strzelców został Maciej Żurawski (20 goli). Przed seoznem 2004/2005 Wisła się wzmocniła (kupując min. Marka Zieńczuka, Tomasza Dawidowskiego)) ale odpadła znów w el. do Ligi Mistrzów z Realem Madryt oraz w Puchrze UEFA z Dinamo. Trener Henryk Kasperczak został zwolniony a jego nastęcą został Werner Lczka i Wisła po raz 3 z rzędu obroniła Mistrzostwo Polski. Królem strzelców został Tomasz Frankowski (25 goli) Odpadając w Półfinale Z Pucharu Polski. Odeszli min. Maciej Żurawski i Tomasz Franskowski. Zwolniono trenera Vernera Liczkę, zatrudniono Jerzego Engela W tym sezonie Wisła odpadła z: el do LM z Panathinaikosem Ateny, w Pucharze UEFA z Vitorią Guimaraes. Trener Engel został zwolniony, a następcą został Tomasz Kulawik. Wisła po 17 kolejkach była liderem Orange Ekstraklasy. Od 1 stycznia piłkarzy Wisły prowadził Rumun Dan Petrescu. W rundzie wiosennej Wiślacy grali niby nieźle, ale niestety tak jak w rundzie jesiennej nieskutecznie. W 13 meczach wiosennych zdobyli 31 punktów, co niestety nie pozwoliło na obronę mistrzostwskiego tytułu które Wisła straciła na rzecz bardzo dobrze grającej na wiosnę warszawskiej Legii co pozwoliło na zdobycie "jedynie" wicemistrzostwa Polski.