Skazani na Shawshank
Z Wikipedii
| Skazani na Shawshank | |
| plakat filmu | |
| Oryginalny tytuł | Shawshank Redemption |
| Gatunek filmu | dramat |
| Kraj | USA |
| Data premiery | 10 września 1994 (Świat) 16 kwietnia 1995 (Polska) |
| Czas trwania | 142 min. |
| Reżyseria | Frank Darabont |
| Scenariusz | Frank Darabont |
| Główne role | Tim Robbins Morgan Freeman Bob Gunton |
| Muzyka | Doris Fisher |
| Zdjęcia | Roger Deakins |
| Scenografia | Terence Marsh Peter Landsdown Smith Michael Seirton |
| Kostiumy | Elizabeth McBride |
| Montaż | Richard Francis-Bruce |
| Produkcja | Niki Marvin |
| Budżet | 25 mln $ |
| Język | angielski |
| Od lat | 15 |
| Nagrody | 7 nomin. do Oscara |
| Strona IMDb | |
Skazani na Shawshank (Shawshank Redemption), amerykański film fabularny (dramat) z 1994 roku, w reż. Franka Darabonta z Timem Robbinsem i Morganem Freemanem w rolach głównych.
Film powstał na kanwie opowiadania Stephena Kinga Rita Hayworth and Shawshank Redemption. Opowiada historię Andiego Dufresne'a, finansisty, który zostaje skazany za zamordowanie własnej żony. Dostaje karę dożywocia i trafia do więzienia Shawshank, w którym rządzą sadystyczni strażnicy i apodyktyczny dyrektor. Jednak mimo wszystko nie załamuje się. Przez wiele lat misternie przygotowuje swój plan zemsty, który zaskoczy nawet najbliższych współwięźniów i wynagrodzi mu lata upokorzeń.
Zaskakująco film nie zebrał dużej liczby widzów podczas wyświetlania w kinach, dopiero rozpowszechniany na kasetach i płytach odnosił wielkie sukcesy. Było to głównie spowodowane konkurencją ze strony innych filmów.
Spis treści |
[edytuj] Obsada i ekipa
[edytuj] Obsada
- Tim Robbins: Andy Dufresne
- Morgan Freeman: Ellis Boyd 'Red' Redding
- Bob Gunton: Warden Samuel Norton
- William Sadler: Heywood
- Clancy Brown: Kapitan Byron Hadley
- Gil Bellows: Tommy Williams
- Mark Rolston: Bogs Diamond
- James Whitmore: Brooks Hatlen
[edytuj] Twórcy filmu
- reżyseria Frank Darabont
- scenariusz Frank Darabont
- zdjęcia Roger Deakins
- muzyka Doris Fisher, Thomas Newman
- scenografia Terence Marsh, Peter Landsdown Smith, Michael Seirton na podstawie opowiadania Stephena Kinga
[edytuj] Ciekawostki
- Książka Hrabia Monte Christo pióra Aleksandra Dumasa, która pojawia się w filmie, również opowiada o ucieczce z więzienia. Imiona Andy'ego Dufresne i Aleksandra Dumas zaczynają się na "A", ich nazwiska na "D" i każde posiada bezdźwięczne "s".
- Rolę Tommy'ego miał początkowo grać Brad Pitt.
- Kiedy naczelnik otwiera Biblię, gdzie ukryty jest młotek skalny Andy'ego, strona obok to początek Księgi Wyjścia, opowiadającej o ucieczce Izraelitów z Egiptu.
- Podczas produkcji reżyser Frank Darabont co niedzielę oglądał Goodfellas, inspirując się tym filmem wprowadził m.in. narratora komentującego akcję.
- Ponieważ większość scen kręcona była w zakładzie karnym, wielu aktorów oraz członków ekipy przyznało, że czuli się prawdziwymi więźniami (zobacz Eksperyment więzienny). Kiedy mieli okazję pracować nad dziełem poza murami opisywali to jako wyjście na wolność, reżyser Frank Darabont pamięta te dni jako szczególnie radosne.
- Film wyświetlany więźniom, w którym głowną rolę gra Rita Hayworth, to "Gilda" (1946).
- Stephen King sprzedał prawa do ekranizacji swego opowiadania za kwotę 1 dolara
- W powieści Kinga Red jest Irlandczykiem. Autor scenariusza pozostawił oryginalny dialog "Dlaczego mówią na ciebie Red?" "Może dlatego, że jestem Irlandczykiem" mimo że wizerunek Morgana Freemana odbiega od wizerunku typowego Irlandczyka.
- Amerykański odpowiednik Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami zmusił realizatorów do znalezienia martwego robaka w scenie, kiedy Brooks karmi nim swojego pisklaka. Uznano, że nakarmienie ptaka żywym okazem będzie okrucieństwem.
- Dłonie trzymające rewolwer na początku filmu należą do Franka Darabonta
[edytuj] Nagrody
- Film otrzymał siedem nominacji do Oscara w 1995 roku, jednak nie zdobył żadnej statuetki:
- Najlepszy aktor: Morgan Freeman
- Najlepsza muzyka: Thomas Newman
- Najlepszy dźwięk: Robert J. Litt Elliot Tyson Willie D. Burton Michael Herbick
- Najlepsze zdjęcia: Roger Deakins
- Najlepszy film: Niki Marvin
- Najlepszy montaż: Richard Francis-Bruce
- Najlepszy scenariusz: Frank Darabont
- Camerimage 1995:
- Brązowa Żaba: Roger Deakins (zwycięzca)
- Złota Żaba: Roger Deakins (nominacja)
- Złote Globy 1995:
- Najlepszy scenariusz: Frank Darabont (nominacja)
- Najlepszy aktor: Morgan Freeman (nominacja)
[edytuj] Rankingi i plebiscyty...
- Pierwsze miejsce na liście najlepszych filmów świata w rankingu użytkowników portalu filmowego filmweb.pl z 10 000 głosów i oceną 8.62/10
- Pierwsze miejsce na liście BBC Radio Five Live najlepszych filmów które nie zdobyły Oscara przygotowanej w 2005 roku.
- Pierwsze miejsce w plebiscycie na najlepszy film w historii kina przeprowadzonym przez magazyn Empire w 2006 roku.
- Skazani na Shawshank wciąż utrzymuje się na drugim miejscu na liście 250 najlepszych filmów wszech czasów według IMDb. Po podliczeniu ponad 181 000 głosów zarejestrowanych użytkowników jest jednym z dwóch filmów, których ocena sięga 9.
- Drugie miejsce w ankiecie na najlepsze sceny końcowe w historii kina (spotkanie więźniów) przeprowadzonej przez Diet Coke w 2003 roku.
- Drugie miejsce na liście ulubionych filmów Brytyjczyków (W badaniu w 2004 roku wzięło udział 200 tys. osób).
- Trzecie miejsce w plebiscycie na 100 najlepszych filmów wszech czasów przeprowadzonym przez telewizję Channel 4 w 2001 roku.
- Trzecie miejsce w plebiscycie na filmy o których najczęściej rozmawia się przy piwie w angielskich pubach (2003).
- Trzecie miejsce w plebiscycie na najlepsze pożegnanie filmowe: "Get busy living, or get busy dying" (Zajmij się życiem albo umieraniem).
- Czwarte miejsce w plebiscycie magazynu FHM na najlepszy film dekady (W 2004 roku, badano 100 tys. osób).
- Siódme miejsce w notowaniach Digital Dreem Door's na najlepszy film lat dziewięćdziesiątych (24 lutego 2005).
- Siódme miejsce w rankingu 100 najbardziej wzruszających momentów filmowych przeprowadzonym przez telewizję Channel 4.
- Siódme miejsce na liście najlepszych ścieżek dźwiękowych według słuchaczy brytyjskiej stacji Classic FM. (2001).
- Siódme miejsce w podsumowaniu XX wieku portalu stopklatka.pl w kategorii najlepszy dramat (2000).
- Ósme miejsce na liście najlepszych filmów lat dziewięćdziesiątych amerykańskiego Stowarzyszenia Krytyków Filmowych (2000).
- Ósme miejsce dla sceny w której naczelnik niszczy plakat na ścianie celi Andy’ego w plebiscycie na najlepsze momenty w historii kina strony joblo.com (2001)
- Dziesiąte miejsce na liście 50 najbardziej kultowych filmów magazynu Entertainment Weekly (2003).
- Znalazł się w dwudziestce filmów z najbardziej zaskakującymi zwrotami akcji (2004)
- Znalazł się wśród trzystu najbardziej inspirujących filmów według AFI.
