Węglik spiekany

Z Wikipedii

Węglik spiekany – materiał konstrukcyjny uzyskany z węglików takich metali jak wolfram, tytan, rzadziej tantal, niob, cyrkon, chrom metodami metalurgii proszkowej. Rozdrobnione węgliki ulegają sprasowaniu, przy wysokich temperaturach i ciśnieniu. Spoiwem węglikow spiekanych jest kobalt, czasem nikiel lub wanad. Elementy wykonane z węglików spiekanych charakteryzują się wysoką odpornością na ścieranie, twardością i są mniej kruche od stellitów. Węgliki spiekane zachowują swoje charakterystyki do temperatury 1000°C. Zastosowane jako narzędzia do obróbki skrawaniem pozwalają na wielokrotne zwiększenie prędkości skrawania. Nadają się do obróbki skrawaniem takich materiałów jak porcelana, stal hartowana, żeliwo białe itp. Używane są także do zbrojenia narzędzi górniczych.

Wadą węglików jest ich kruchość oraz wysoka cena, co powoduje, że z reguły nie wykonuje się z tego materiału całego narzędzia a tylko niewielkie płytki przytwierdzone do korpusu narzędzi skrawających w miejscu ostrza i do tego celu są używane najczęściej. Z korpusem mogą być łączone:

• trwale, przez lutowanie – po zużyciu płytki są wtedy ostrzone, co jest operacją czasochłonną i kosztowną;
• rozłącznie, przez różnego rodzaju mechaniczne mocowanie (płytki wieloostrzowe) – po zużyciu zmienia się ostrze lub wymienia płytkę.

Płytki wieloostrzowe najczęściej powleka się warstwami TiC, TiC i Al₂O₃, TiC i Al₂O₃ i dodatkowo trzecia warstwa TiN lub wielowarstwowo w różnych kombinacjach tych materiałów.

Istnieje metoda dodatkowego zwiększenia trwałości płytki przez nagniatanie.

Węglików spiekanych używa się także do wytwarzania oczek przeciągarek, głowic wiertniczych i wierteł stomatologicznych.