Buddy Holly
From Wikipedia
Buddy Holly (7.9. 1936. - 3.2. 1959.) je bio popularni američki muzičar, poznat kao jedan od pionira rane faze rock'n'rolla i njegov najznačajniji predstavnik.
Rođen je kao Charles Hardin Holley u teksaškom gradu Lubbocku. kao Muzikom se počeo baviti još kao tinejdžer svirajući violinu i klavir, da bi kasnije počeo aktivno da svira gitaru. Svoje prve nastupe bilježi sa prijateljem iz djetinstva Bobom Montgomerijem sa kojim osvaja prva mjesta na takmicenjima pjevača amatera 1955. godine. Profesionalno bavljenje muzikom otpocinje svirajuci klasični country sa juga Texasa, ali to prolazi nezapaženo. Iz te faze njegovog djelovanja ostaju zapažene kompozicije Flowers To My Heart, Modern Don Juan, Blue Days, Black Nights i Midnight Shift koje snima za Decca Co ali bez nekog značajnijeg komercijalnog uspjeha.
U 1956. godini zajedno sa Joe B. Mauldlinom (bass), Nikijem Sullivanom (prateća gitara) i Jerryjem Allisonom (bubnjevi) počinje djelovati u grupi The Crickets. Snimaju u studiju Normana Pettya koji im dopusta da iskažu svoju kreativnost i inovativne ideje. Kao rezultat njegovog iskustva i njihove kreativnosti radjaju se sada vec kultne i za to vrijeme krajnje neobične i inovativne kompozicije kao sto su That'll Be The Day (No.1 u UK i SAD), Maybe Baby, Oh Boy i legendarna Peggy Sue u kojoj se Buddy poigrava sa ehom i prvi put koristi tehnike „nasnimavanja“. Vrlo brzo postaju najpopularnji bjelački rock'n'roll band svog vremena i odlaze u New York gdje snimaju za Coral, jednu od vodecih diskografskih kuća.
Tokom 1958. godine odlaze na kratku turneju po Australiji i Velikoj Britaniji gdje nailaze na izuzetan prijem publike, a Buddy se tog ljeta ženi sa Mariom Elenom Santiago. Brak kao i Buddyjeva želja za ozbiljnijim bavljenjem muzikom uzrokuje svađe i razlaz sa članovima Cricketsa koji se vracaju u Lubbock, dok Buddy nastavlja samostalnu karijeru u New Yorku radeći uglavnom kao kompozitor, aranžer i producent za druge muzičare.
Zbog nepovoljnog ugovora koji je zakljucio sa Normanom Pettyem uskoro ostaje bez izvora prihoda i primoran je da se priključi turneji po Srednjem zapadu („Winter Dance Party“) na kojoj su pored njega nastupali i Dion, Ritchie Valens i Big Bopper. Zbog loših uslova u autobusu bez grijanja Buddy poslije nastupa u Clear Laku 2.2. 1959. odlučuje da unajmi privatni avion da ga preveze do slijedećeg odredista u gradu Fargo u Sjeverna Dakota. U avionu su trebali, pored Buddya biti i članovi njegovog pratećeg sastava Waylon Jennings i Tommy Allsup, ali umjesto njih su se ukrcali Big Bopper (koji je imao jaku gripu) i R. Valens (koji je izvalcio sibice sa Tommyem ko ce putovati avionom). Ubrzo nakon polijetanja u ranim jutarnjim satima avion se srušio u snjegom pokriveno polje kukuruza ubivsi sve putnike u njemu.
Od tada je 3. februar - Dan kada je umrla muzika, kako je to otpjevao Don McLean u pjesmi American Pie (1977). Uticaj muzike koju je stvarao Buddy Holly na buduće muzičare je neupitan, dovoljno je samo spomenuti da su čuveni Beatlesi (bube) dali ime svojoj grupi u znak poštovanja prema Buddyevim Cricketsima (cvrčci). Njegova muzika je duboko utkana u DNA R'n'R, a njegov uticaj se održao i danas kroz muziku Holliesa, Rolling Stonesa (njihov prvi hit Notfadeway je obrada istoimene Buddyeve pjesme), Elvisa Costella ili lidera grupe Weezer (koji su posudili dio image od Buddya). Njegov jedinstven stil i energičnost sviranja Fender Stratocaster gitare činilo ga je zajedno sa Chuck Berryem jednim od najboljih gitarista svog vremena, a to da je sam radio vecinu svojih pjesama definitivno ga je uvrstilo u anale muzike 20. vijeka.
