Mark Tul Ciceroni

Nga Wikipedia, Enciklopedia e Lirë

Ciceroni
Mark Tul Cicero
( 3 janar 106 p.e.s - 7 dhjetor 43 p.e.s )

Është autor i Romës antike i lindur pranë Aripinit. Cicero studioi në Romë për drejtësinë dhe retorikën. Njohuritë e tija në artin e oratorisë (gojtarisë) dhe të filozofisë ai i plotësoi veçanërisht pas një udhëtimi që kishte bërë në Greqi. Në vitin 63 p.e.s ai ishte konsull dhe gjatë kryerjes së kësaj detyre ai zbuloi komplotin e Katilinës dhe më vonë të bjerë si viktimë e kundështarëve të tij dhe të dërgohet nga ata në mërgim. Pas dy vite mërgimi ai kthehet përsëri në Romë dhe merret me studime retorike dhe filozofike. Pasi që ai mendonte vetëm në rrugën që shihte Pompeu mund të mbrohej qështja e republikës, ai edhe e mbajti anën e tij në luftën civile. Pas vrasjes së Çezarit ai është një ndër krerët e artisë së senatit dhe e luftonte Mark Antonin. Për shkak të kësaj vije që ndiqte, Cicero u vra nga agjentet e Antonit në vitin 43 p.e.s.

Gjatë jetës së tij ai ishte i dalluar për oratori (gojtari). Ka mbajtur fjalime të ndryshme si burrë shteteti dhe si avokat. Fjalimet e tija janë çmuar si fjalë bindëse, si të forcës tërheqëse të fjalës. Nga këto fjalime të Ciceros mund të kuptohen dhe të njihen më mirë rrethanat dhe jeta e tij.

Cicero shkroi disa vepra si: "De oratore" (Mbi oratorinë), "De republika" (Mbi shtetin), "De amicitia" (Mbi miqësinë), "De setnecutute" (Mbi pleqërinë).

Gjuha që përdor Cicëro në veprat e tija është e zgjedhur dhe e përpunuar me stilin e tij të qartë dhe të bukur, ai mendimet i ilustron me figura tërheqëse gjuhësore.

Nga korrospondeca (leterkembimi) e tij me mikun e tij të ngushtë Pompon Atikun mund të kuptojmë se Cicero ka jetuar në pronat e Atikut për një kohë.

Cicero na lë disa të dhëna mbi mardhënjet dhe pasuritë e Dyrrahut (Durresit te sotem) dhe të Apollonisë (Fierit te sotem) të cilat janë të shkruara në akuzat e tij drejtuar kundërshtarit të tij Pizonit. Nga këto shënime kuptojmë se Cicero kishte jetar edhe në tokat Ilire për të cilat thoshte se disa prej tyre shfrytëzoheshin nga sundimtarët e provincës maqedonase.