อสมการของมาร์คอฟ
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ในทฤษฎีความน่าจะเป็น อสมการของมาร์คอฟ เป็นข้อความทางคณิตศาสตร์ที่ให้ขอบเขตบนของความน่าจะเป็นที่ตัวแปรสุ่มที่มีค่าบวกจะมีมากกว่าหรือเท่ากับจำนวนจริงบวกคงที่หนึ่งๆ ชื่อของอสมการตั้งตามนักคณิตศาสตร์ชาวรัสเซียชื่อ อังเดร มาร์คอฟ
อสมการของมาร์คอฟมีใจความดังต่อไปนี้: ให้ เป็นตัวแปรสุ่มที่มีค่าไม่เป็นลบและ เป็นจำนวนจริงใด ๆ ที่มากกว่าศูนย์ แล้ว
เห็นได้ว่า อสมการของมาร์คอฟแสดงความสัมพันธ์ระหว่างความน่าจะเป็นกับค่าคาดหมาย เนื่องจากตัวอสมการเองไม่ได้กำหนดว่าตัวแปรสุ่มต้องมีสมบัติพิเศษประการใดเลย ขอบเขตบนที่ได้จากอสมการของมาร์คอฟมักจะมีค่าสูงกว่าความเป็นจริงมาก อย่างไรก็ดีเราสามารถใช้อสมการของมาร์คอฟพิสูจน์ข้อความทางคณิตศาสตร์อื่นๆ ที่ให้ขอบเขตบนที่แน่นขึ้นได้ เช่น อสมการของเชบิเชฟ และขอบเขตเชอร์นอฟ
[แก้] การพิสูจน์
กำหนดฟังก์ชัน ดังต่อไปนี้ f(x) = 1 เมื่อ มิฉะนั้น f(x) = 0 เราได้ว่า
เนื่องจาก สำหรับทุกๆ จำนวนจริง x เราได้ว่า
ตามต้องการ
[แก้] อีกบทพิสูจน์หนึ่ง
ในกรณีที่ตัวแปรสุ่ม X เป็นตัวแปรสุ่มแบบไม่ต่อเนื่อง และมีค่าเป็นจำนวนเต็ม บทพิสูจน์ที่ใช้การคำนวณอย่างง่ายด้านล่างอาจเข้าใจได้ง่ายกว่า
จากนิยามของค่าคาดหมาย และเงื่อนไขที่ว่าตัวแปรสุ่ม X มีค่าไม่เป็นลบ เราได้ว่า
- (กระจายเทอม โดยแยกกรณี i < t กับ )
- (ทิ้งเทอมหน้าซึ่งมีค่ามากกว่าหรือเท่ากับศูนย์)
- (เนื่องจาก )
- (แยก t)
- . (เนื่องจากเป็นผลรวมของความน่าจะเป็นของเหตุการณ์ที่ไม่เกิดร่วมกัน)
นั่นคือเราได้ ตามต้องการ
[แก้] รูปแบบอื่นของ อสมการของมาร์คอฟ
บางครั้งเราอาจพบเห็น การใช้อสมการของมาร์คอฟ ในรูปแบบอื่น ๆ เช่น
เมื่อ คือ เป็นฟังก์ชันที่มีค่าไม่เป็นลบ และ มีค่าไม่ลดลงแล้ว
ซึ่งในกรณีที่ g(x) = etx จะนำไปสู่ ขอบเขตเชอร์นอฟ