Jakob

vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.

Jakob (Hebreeus: יעקב-Ja'akow) (ook genoem Israel) is in die Ou Testament die derde aartsvader, die kleinseun van Abraham en die seun van Isak en Rebekka. Die nageslag van sy twaalf seuns was die twaalf stamme van Israel. Hy was dus die stamvader van die Israeliete. Die Bybelboek Genesis beskryf in hoofstukke 25 tot 50 sy volledige lewensgeskiedenis.

Jakob se tweelingbroer Esau is net voor hom gebore, maar Jakob het tydens die geboorte aan Esau se hakskeen vasgehou, wat die eersgeboortereg in gedrang gebring het en die rede is waarom hy die naam Jakob gekry het. Die naam hou blykbaar verband met die woorde "hakskeen" en "bedrieër".

Alhoewel Esau dus bestem was om sy pa Isak op te volg, het God vroeër reeds bekend gemaak dat Jakob die opvolger sou wees, wat toe ook bewaarheid is, want Jakob het later Esau se eersgeboortereg by hom geruil vir 'n pot lensiesop, op 'n dag toe Esau doodmoeg uit die veld teruggekeer het. Toe Isak al oud en blind was wou hy 'n seën oor sy oudste seun uitspreek en het hy Esau gestuur om vir hom wildsvleis te bring en geseën te word. Terwyl hy weg was het Jakob homself as Esau voorgedoen en het hy toe op bedrieglike wyse die eersgeboreneseën van Isak gekry. Dit het Esau so kwaad gemaak dat Jakob na sy oom Laban in Haran in Mesopotamië moes vlug.

Op pad daarheen het Jakob 'n droom gehad waarin hy engele teen 'n leer sien op- en afklim het en het die Here die land Kanaän aan hom en sy nageslag beloof; Jakob noem toe die plek "Bet-El", wat "Huis van God" beteken.

In Mesopotamië moes Jakob sewe jaar vir sy oom Laban werk om met sy dogter te trou. Laban gee toe sy oudste dogter Lea, maar Jakob wou met Ragel, die ander dogter, trou. Lea het sagte oë gehad, maar Ragel was mooi gebou en beeldskoon. Hy moes toe nog sewe haar vir sy oom werk voordat hy met Ragel kon trou.

Na twintig jaar is hy terug na Kanaän met baie vee. Heelwat daarvan wou hy as geskenk aan sy broer Esau gee omdat hy onseker was oor die ontvangs wat hy sou kry. Toe hy by die Jabbokrivier aankom en al sy familie, slawe en vee reeds deur die drif was, was hy huiwerig om self oor te gaan en het hy eers alleen langs die rivier oornag. Gedurende die nag was hy die hele nag lank in 'n stoeigeveg met iemand betrokke. Jakob het die geveg gewen en het daarop aangedring dat hy geseën word en het toe die naam Israel gekry. Die naam is 'n samestelling van "stryd voer" en "God". Jakob het die plek Pniël genoem - dit beteken "aangesig van God" (Genesis 32).

Van toe af staan Jakob se nageslag bekend as die Israeliete en is hulle geassosieer met die naam Israel.

Jakob het twaalf seuns en een dogter gehad. Hy het vir Josef voorgetrek en dit het die ander so jaloers gemaak dat hulle hom aan slawehandelaars verkoop het wat hom na Egipte geneem het. Josef was baie suksesvol in Egipte en het tot onderkoning gestyg. Tydens 'n hongersnood het Josef se broers Egipte besoek omdat daar graan was. Hy het hulle vertel wie hy was. Daarna het Jakob met al sy familie en besittings na Egipte verhuis.

Jakob is in Egipte oorlede maar het laat blyk dat hy in Kanaän begrawe wou word.

Jakob se seuns van Lea was Ruben, Simeon, Levi, Juda, Issaskar en Sebulon. Die seuns van Ragel was Josef en Benjamin. Die seuns van Ragel se persoonlike slavin Bilha was Dan en Naftali. Die seuns van Lea se persoonlike slavin Silpa was Gad en Aser.

Jakob se twaalf seuns was van oud na jonk: