Carreño Miranda
De Uiquipedia
Juan Carreño Miranda (Avilés, 1614 - Madrid, 3 d'ochobre de 1685) foi un pintor que destacó como retratista na Corte Española del sieglu XVII, coincidiendo n'ella con Velázquez del que yera buen amigu.
Tabla de conteníos |
[editar] Biografía
Nacíu n'Avilés dientro d'una familia noble, nel añu 1625 llegó a Madrid con so padre, que yá taba viudu. Casóse'l 2 de marzu de 1639 con María, la fía de Juan de Medina, pintor de Valladolid y íntimu amigu del so tíu Andrés.
En Madrid decidió aprender a pintar y a dibuxar, ingresando nel taller del pintor Pedro de las Cuevas.
Morrió'l 3 d'ochobre de 1685, y foi sepultáu, según los sos deseos, nel conventu de San Xil (que yá nun existe).
[editar] La so carrera artística
Na so actividá artística abarcó casi tolos campos, n'especial dedicóse a lo relixoso y al retratu, pero amestando una particularidá, la de pintor decorador al fresco y al temple, n'especial del mundu mitoloóxicu.
L'estilu d'esti pintor avilesín encuádrase dientro del barrocu, perteneciendo a les Escueles Inglesa y Española y tando lixeramente influyíu por Velázquez y Rubens, especialmente nos estudios llumínicos, y na utilización de dellos temes como'l retratu de la enana Martínez Vallejo ("La Monstrua"), a la que inmortaliza vestida y desnuda.
Durante los primeros años de profesión recibe importantes encargos pa ilesies y particulares, realizando obres como La Anunciación y Los Desposorios de Santa Catalina, de 1633; La Magdalena penitente, de 1654; San Sebastián, de 1656; y La fundación de la orden Trinitaria de 1666, toes elles influyíes pol dinamismu barrocu.
Nes sos pintures murales recreóse nel gustu polos efectos escenográficos. En 1665 fizo, en collaboración col pintor Francisco Rizi, la decoración de la bóveda del camarín de la Virxen del Sagrariu de la Catedral de Toledo. Pero la obra mural de mayor sonadía d'ente les que fizo foi la decoración del Salón de los Espeyos del Alcázar, supervisada por Velázquez.
En 1669 nómenlu pintor del Rei y en 1671 foi elexíu pintor de cámara. Supo captar con elegancia y psicoloxía los personaxes de la Corte madrileña. Dientro de los retratos que fizo nel ámbitu cortesanu sobresalen: El Duque de Pastrana y el de Pedro Potemkin. Además, foi a partir d'aquí cuando la so obra fízose especialmente retratista.
De la so bayurosa xera de retratos existe una gran muestra nel Muséu del Prado y una buena representación del so arte nel Muséu de Belles Artes d'Asturies. Sirviéndose del tipu de retratu oficial ellaboráu dende Antonio Mora nel sieglu XVI, y que foi evolucionando hasta’l XVII, ye dicir, un retratu austeru, solemne, de colores apagaos y fondu neutru y ensin alusiones explícites a la dignidad del retratáu, nesta escuela de retratistes participaron también: Sánchez Coello, Sofonisba Anguissola y el propiu Velázquez.
[editar] Obra
- Sagrada Familia (1649)
- Parroquia de San Martín, Madrid
- Magdalena penitente (1654)
- Real Academia de Belles Artes, Madrid
- San Sebastián (1656)
- Muséu del Prado
- Asunción de la Virgen (1657)
- Muséu de Belles Artes de Bilbao
- Fundación de la Orden de los Trinitarios (1666)
- Muséu del Louvre
- Martirio de San Bartolomé (1666)
- Muéu Meadows, Dallas, Estaos Xuníos
- Frescu, Bóveda de la ilesia de San Antonio de los Alemanes, Madrid.
- San Bernardo ante la Virgen (1668)
- Muséu Parroquial de Pastrana, Guadalajara
- Marqueses de Santa Cruz, Madrid
- Marqueses de Santa Cruz, Madrid
- Muséu Lázaro Galdiano, Madrid
- Carlos II a los 10 años (1671)
- Muséu de Belles Artes d’Asturies, Uviéu
- Muséu del Prado
- Muséu del Prado, Madrid
- Carlos II (1675)
- Muséu del Prado
- Muséu del Prado, Madrid
- Muséu de Belles Artes de Vitoria
- Muséu del Prado
- Festín de Herodes (1680)
- Muséu del Prado
- Hospital Tavera, Toledo
- Muséu del Prado
- Carlos II (1685)
- Muséu del Prado
