Άλφρεντ Χίτσκοκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ (Alfred Hitchcock) ήταν Άγγλος σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1899 στο Ιστ Εντ του Λονδίνου και πέθανε στις 29 Απριλίου 1980 στο Λος Άντζελες.

Ο Χίτσκοκ έπιασε σε δουλειά σε κινηματογραφικό στούντιο του Λονδίνου το 1920. Η δουλειά του ήταν να σχεδιάζει τους τίτλους αρχής για όλες τις ταινίες του στούντιο. Μετά από δύο χρόνια του δόθηκε η ευκαιρία να κάτσει στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Ο σκηνοθέτης της ταινίας Always Tell Your Wife αρρώστησε και ζητήθηκε από τον Χίτσκοκ να τον αντικαταστήσει για να ολοκληρωθεί η ταινία. Οι παραγωγοί εντυπωσιάστηκαν από το αποτέλεσμα και του αναθέσαν να γυρίσει την πρώτη του, ουσιαστικά, ταινία, που ήταν ο Αριθμός 13. Μετά από λίγο καιρό όμως το στούντιο έκλεισε. Ο Χίτσκοκ σττη συνέχεια προσλήφθηκε στην Gainsborough Pictures ως σεναριογράφος και σχεδιαστής τίτλων. Το 1925 κατάφερε να σκηνοθετήσει το Pleasure Garden και αυτό σηματοδοτεί ουσιαστικά την αρχή της καριέρας του ως σκηνοθέτης.

Μετά από μια επιτυχημένη δεκαετία του '30, με ταινίες όπως τα 39 σκαλοπάτια, Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά, Σαμποτάζ, με το ξεκίνημα του Β' Παγκοσμίου πολέμου αποφάσισε να μετακομίσει μόνιμα στις ΗΠΑ. Όταν επισκέφθηκε το Χόλυγουντ το 1940, όλοι οι παραγωγοί των μεγάλων στούντιο του έκλεισαν την πόρτα γιατί πίστευαν ότι δε θα μπορούσε να κάνει καριέρα στο χώρο. Τελικά, ο μεγαλο-παραγωγός Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ του πρόσφερε ένα επταετές συμβόλαιο. Του ανέθεσε αρχικά μια ταινία για τον Τιτανικό, αλλά το σχέδιο τελικά απορρίφθηκε και του ανέθεσε τη Ρεβέκκα. Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας του 1940, αλλά φυσικά το Όσκαρ πήγε στον παραγωγό και όχι στον Χίτσκοκ. Για τα επόμενα 20 χρόνια, μέχρι το Ψυχώ, γύριζε τη μια ταινία πίσω από την άλλη. Το 1955 συμφώνησε να προλογίζει μια τηλεοπτική σειρά με τίτλο Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ παρουσιάζει, που, σημειωτέον, διήρκησε δέκα χρόνια.

Μετά την καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία του Ψυχώ άρχισε να σκηνοθετεί ταινίες όλο και πιο αραιά. Από το 1977 μέχρι και το θάνατό του, δούλευε πάνω στη δημιουργία ενός φιλμ με τίτλο The Short Night. Μετά το θάνατό του, ο σεναριογράφος Ντέιβιντ Φρίμαν εξέδωσε την τελική εκδοχή του σεναρίου.

Προτάθηκε έξι φορές για Όσκαρ σκηνοθεσίας, το 1941 (Ρεβέκκα), το 1942 (Υποψίες), το 1945 (Ναυάγιο) το 1946 (Νύχτα αγωνίας), το 1955 (Σιωπηλώς μάρτυς) και το 1961 (Ψυχώ), αλλά δε το κέρδισε ποτέ.

[Επεξεργασία] Διάφορα Στοιχεία

Προτιμούσε πάντα τις ξανθές πρωταγωνίστριες. Οι πιο διάσημες ηθοποιοί που σκηνοθέτησε ήταν η Τζόαν Φοντέν, η Ίνγκριντ Μπέργκμαν, η Μάρλεν Ντίντριχ, η Γκρέις Κέλι, η Κιμ Νόβακ, η Τζάνετ Λι, η Εύα Μαρί Σεντ, η Βέρα Μάιλς και η Τίπι Χέντρεν. Στις περισσότερες ταινίες του πάντως έχουν συμμετάσχει και οι διασημότεροι άρρενες ηθοποιοί της εποχής: Τσαρλς Λότον, Λώρενς Ολίβιε, Κάρι Γκραντ, Τζέιμς Στιούαρτ, Κλωντ Ρέινς, Γκρέγκορι Πεκ, Χένρι Φόντα, Σον Κόνερι και Πολ Νιούμαν.

Όταν ο Χίτσκοκ δεν πρόλαβε να αγοράσει τα δικαιώματα του βιβλίου Οι Διαβολογυναίκες, που μετέφερε στον κινηματογράφο ο Ανρί-Ζορζ Κλουζό το 1955, ζήτησε από τους συγγραφείς, τον Πιερ Μπουαλό και τον Τομά Ναρσεζεράκ, να του γράψουν ένα διήγημα αποκλειστικά για αυτόν. Το αποτέλεσμα ήταν το βιβλίο From Among the Dead, το οποίο γυρίστηκε με τον τίτλο Δεσμώτης του Ιλίγγου.

Ο Χίτσκοκ συχνά δήλωνε ότι η αγαπημένη του ταινία ήταν το Shadow of a Doubt και ότι ο Λουίς Μπουνιουέλ ήταν ο καλύτερος σκηνοθέτης όλων των εποχών. Επίσης, ο ίδιος θεωρούσε ότι η πρώτη του ταινία αληθινά ήταν ο Ένοικος.

Ο διάσημος ζωγράφος Σαλβαδόρ Νταλί συμμετείχε στους σχεδιασμούς της σεκάνς του ονείρου που βλέπει ο Γκρέγκορι Πεκ στην ταινία Νύχτα αγωνίας.

Η πρώτη έγχρωμη ταινία του ήταν Η Θηλειά το 1948, η οποία επίσης θεωρείται πειραματική και πρωτοποριακή επειδή είναι γυρισμένη εξ ολοκλήρου με μία κάμερα και χωρίς κανένα μοντάζ.

[Επεξεργασία] Φιλμογραφία

Είναι χαρακτηριστικό σε όλες σχεδόν τις ταινίες του Χίτσκοκ, η εμφάνιση που κάνει ο ίδιος ο Χίτσκοκ σε ρόλους κομπάρσου. Ο όρος στα αγγλικά είναι cameo appearence. Παρακάτω, παρουσιάζεται η φιλμογραφία του Χίτσκοκ, η cameo εμφάνισή του, όπου υπάρχει, και το χρονικό σημείο αυτής.

• Αγγλική περίοδος:

Αριθμός 13 (Number 13, 1922)

The Pleasure Garden (1925)

The Mountain Eagle (1926)

The Lodger (1927), σε γραφείο εφημερίδας (3') και στον όχλο σε μια σύλληψη (92')

The Ring (1927)

Downhill (1927)

Champagne (1928)

Easy Virtue (1928), διασχίζοντας ένα γήπεδο τένις (15')

The Farmer's Wife (1928)

Εκβιασμός (Blackmail, 1929), στον υπόγειο (11')

The Manxman (1929)

An Elastic Affair (1930)

Juno and the Paycock (1930)

Murder! (1930), στον χώρο του εγκλήματος (60')

The Skin Game (1931)

Mary (1931)

Rich and Strange (1931)

Number Seventeen (1932)

Waltzes from Vienna (1933)

Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά (The Man who Knew too Much, 1934)

Τα 39 σκαλοπάτια (The 39 Steps, 1935), έξω από ένα θέατρο (7')

Σαμποτάζ (Sabotage, 1936)

Secret Agent (1936)

Νέοι και αθώοι (Young and Innocent, 1937), ως φωτογράφος στο δικαστήριο (15')

Η εξαφάνιση της κυρίας (The Lady Vanishes, 1938), στην πλατφόρμα του σιδηροδρομικού σταθμού Victoria (90')

Τζαμάικα Ινν (Jamaica Inn, 1939)

• Αμερικάνικη περίοδος:

Ρεβέκκα (Rebeca, 1940), περνώντας δίπλα από έναν τηλεφωνικό θάλαμο (123')

Ξένος ανταποκριτής (Foreign Correspondent, 1940), δίπλα από ένα κουτί εφημερίδων (11')

Δε σε θέλω πια/Ο κύριος και η κυρία Σμιθ (Mr. and Mrs. Smith, 1941), περνώντας έξω από το κτίριο του κ. Σμιθ (41')

Υποψίες (Suspicion, 1941), στο ταχυδρομικό κουτί του χωριού (45')

Σαμποτέρ (Saboteur, 1942), δίπλα από ένα κουτί εφημερίδων (60')

Shadow of a Doubt (1943), στο τρένο προς Σάντα Ρόζα (17')

Aventure Malgache (1944) - μικρού μήκους

Bon Voyage (1944) - μικρού μήκους

Ναυάγιο (Lifeboat, 1944), στην εφημερίδα ως διαφήμιση (25')

Νύχτα αγωνίας (Spellbound, 1945), στον ουρανοξύστη Empire State Building (36')

Νοτόριους (Notorious, 1946), στο πάρτι του Άλεξ Σεμπάστιαν (64')

Υπόθεση Παραντάιν (The Paradine Case, 1947), στον σταθμό του τρένου (36')

Η θηλειά (Rope, 1948), διασχίζοντας το δρόμο (1') και η σιλουέτα από νέον-φως (52')

Στον αστερισμό του αιγόκερω (Under Capricorn, 1949), στην παρέλαση Σίδνεϊ (3') και στα σκαλιά του κυβερνητικού κτιρίου (14')

Ο δολοφόνος έρχεται κάθε βράδυ (Stage Fright, 1950) στο δρόμο (38')

Ο άγνωστος του εξπρές (Strangers on a Train, 1951), όταν επιβιβάζεται στο τρένο (10')

Η εξομολόγηση (I Confess, 1953), στην κορυφή της σκάλας στο Κεμπέκ (1')

Τηλεφωνήσατε ασφάλεια αμέσου δράσεως (Dial M for Murder, 1954), σε μια αναμνηστική φωτογραφία (13')

Σιωπηλώς μάρτυς (Rear Window, 1954), διορθώνοντας ένα ρολόι (25')

Το κυνήγι του κλέφτη (To Catch a Thief, 1955), επιβάτης σε ένα λεωφορείο (10')

Ποιος σκότωσε το Χάρι; (The Trouble with Harry, 1955), περνώντας έξω από μια έκθεση (21')

Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά (The Man Who Knew Too Much, 1956), στην αγορά του Μαρόκο (25')

13 εγκλήματα ζητούν ένοχο/Ο λάθος άνθρωπος (The Wrong Man, 1956)

Δεσμώτης του ιλίγγου (Vertigo, 1958), διασχίζοντας ένα ναυπηγείο (10')

Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων (North by Northwest, 1959), χάνοντας το λεωφορείο (2')

Ψυχώ (Psycho, 1960), περνώντας έξω από το γραφείο της Μάριον Κρέιν (7')

Τα πουλιά (The Birds, 1963), φεύγοντας από ένα κατάστημα ζώων (2')

Μάρνι (Marnie, 1964), βγαίνοντας από ένα δωμάτιο ξενοδοχείου (5')

Το σχισμένο παραπέτασμα (Torn Curtain, 1966), καθήμενος στο λόμπυ ενός ξενοδοχείου (8')

Τοπάζ (Topaz, 1969), στο αεροδρόμιο Λα Γκουάρντια της Νέας Υόρκης (28')

Φρενίτις (Frenzy, 1972), σε μια πολιτική διαδήλωση (3')

Οικογενειακή συνομωσία (Family Plot, 1976), εμφάνιση της σιλουέτας του έξω από ένα γραφείο (40')