Ίνγκμαρ Μπέργκμαν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν είναι Σουηδός σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου 1918 στην Ουψάλα, μεγάλωσε όμως στη Στοκχόλμη. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Τμήμα Ιστορίας και Φιλολογίας του πανεπιστημίου της πόλης άρχισε να ασχολείται με τη σκηνοθεσία, πρώτα στο θέατρο και στη συνέχεια στον κινηματογράφο. Εργάστηκε στα σημαντικότερα θέατρα της Σουηδίας ανεβάζοντας έργα των Στρίντμπεργκ, Σαίξπηρ, Λουίτζι Πιραντέλο, Αλμπέρ Καμύ, Ουίλιαμς, Ζαν Ανούιγ, Μπέρτολντ Μπρεχτ, Τσέχοφ, αλλά και δικά του. Παράλληλα σκηνοθέτησε μεγάλο αριθμό ταινιών με σενάρια που έγραψε ο ίδιος, με τις οποίες αναδείχτηκε διεθνώς ως ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του κινηματογράφου. Κύρια θέματα των ταινιών του είναι η αδυναμία ουσιαστικής επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, η αντιπαράθεση του ανθρώπου με τον εαυτό του και με τον Θεό και η αμφισβήτηση του τελευταίου, η ανάλυση των διαπροσωπικών σχέσεων και κυρίως των σχέσεων μεταξύ των δύο φύλων και η αναζήτηση του νοήματος της ζωής. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 και μετά εγκαταλείπει τη χρήση συμβολισμών και αλληγοριών που κυριαρχούσαν σε παλαιότερες ταινίες του (Έβδομη σφραγίδα, Άγριες φράουλες, Η τριλογία της Σιωπής) και περνά σε περισσότερο λιτές σκηνοθεσίες, ερευνώντας κυρίως τη γυναικεία ψυχοσύνθεση και την προσπάθεια του ανθρώπου να γνωρίσει του εαυτό του.

Από το 1970 και μετά γύρισε τις ταινίες Η επαφή (1970), Κραυγές και ψίθυροι (1972), Πρόσωπο με πρόσωπο (1975), Το αυγό του φιδιού (1977), Φθινοπωρινή σονάτα (1978) και Οι μαριονέτες (1980). Σε αντίθεση με άλλους μεγάλους σκηνοθέτες που τήρησαν αρνητική στάση απέναντι στην τηλεόραση, σκηνοθέτησε πολλές τηλεοπτικές διασκευές θεατρικών έργων, αλλά και σειρές ή ταινίες για την τηλεόραση που μεταφέρθηκαν και στον κινηματογράφο, συχνά σε συντομότερες εκδοχές, όπως Σκηνές από έναν γάμο (1973), Ο μαγεμένος αυλός (1974), το ντοκιμαντέρ Οι άνθρωποι του Φάρο (1979), το αυτοβιογραφικό Φάννυ και Αλέξανδρος (1983), που απέσπασε πολλά βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων και Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας το 1984, και το Μετά την πρόβα (1984). Μετά το γύρισμα της τελευταίας του ταινίας, συνέχισε να ασχολείται με τη σκηνοθεσία στο θέατρο και με τη συγγραφή σεναρίων, κάποια από τα οποία γυρίστηκαν ταινίες, όπως Οι καλύτερες προθέσεις (1991) του Μπιλ Άουγκουστ και Το παιδί της Κυριακής (1992) του γιου του Ντάνιελ Μπέργκμαν. Το 1987 εξέδωσε την αυτοβιογραφία του με τον τίτλο Η μαγική κάμερα και το 1990 μια συλλογή από σκέψεις του με τον τίτλο Εικόνες. Για το συνολικό του έργο έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις, όπως το Μεγάλο Χρυσό Παράσημο της Σουηδικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών (1977), το Βραβείο της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (1987), το Ειδικό Βραβείο Φελίξ (1988) και το Βραβείο Ζόνινγκ του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης (1989). Επίσης, από το 1978 έχει θεσμοθετηθεί κινηματογραφικό βραβείο με το όνομά του από το Σουηδικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου.

[Επεξεργασία] Επιλεγμένη φιλμογραφία

Saraband (2003)(TV)
In The Presence of a Clown (1997) (Larmar och gör sig till)(TV)
Karin's Face (1986) (Karins ansikte) (TV)
Fanny and Alexander (1982) (Fanny och Alexander) (βραβείο Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, 1984)
After Practise (1982) (Efter repetitionen)
From the Life of the Marionettes (1980) (Aus dem Leben der Marionetten)
Autumn Sonata (1978) (Höstsonaten)
The Serpent's Egg (1977) (Das Schlangenei)
The Magic Flute (1975) (Trollflöjten), first shown on Swedish television, followed by a cinematic release
Face to Face (1975) (Ansikte mot ansikte)
Scenes from a Marriage (1973) (Scener ur ett äktenskap)
Cries and Whispers (1973) (Viskningar och rop) (Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας)
The Touch (1971) (Berοringen)
The Passion of Anna (1969) (En passion)
Hour of the Wolf (1968) (Vargtimmen)
The Rite (1968) (Riten) (TV)
Shame (1968) (Skammen)
Persona (1966)
All These Women (1964) (För att inte tala om alla dessa kvinnor)
Winter Light (1963) (Nattvardsgästerna)
The Silence (1963) (Tystnaden)
Through a Glass Darkly (1961) (Sesom i en spegel) (Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας)
The Virgin Spring (1960) (Jungfrukollan) (Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας)
The Devil's Eye (1960) (Djävulens öga)
Brink of Life (1958) (Nära livet)
The Magician (1958) (Ansiktet )
Wild Strawberries (1957) (Smultronstället)
The Seventh Seal (1957) (Det sjunde inseglet)
Smiles of a Summer Night (1955) (Sommarnattens leende)
Dreams (1955) (Kvinnodröm)
A Lesson in Love (1954) (En lektion i kärlek)
Summer with Monika (1953) (Sommaren med Monika)
The Naked Night (1953) (Gycklarnas afton)
Secrets of Women (1952) (Kvinnors väntan)
Summerplay (1951) (Sommarlek)
To Joy (1950) (Till glädje)
This Can't Happen Here (1950) (Sånt händer inte här)
Thirst (1949) (Törst)
Prison (1949) (Fängelse)
Port of Call (1948) (Hamnstad)
Music in Darkness (1948) (Musik i mörker)
A Ship to India (1947) (Skepp till India land)
It Rains on Our Love (1946) (Det regnar på vår kärlek)
Crisis (1946) (Kris)