Σύγχρονη κλασική μουσική

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ιστορία της κλασικής μουσικής
Μεσαιωνική μουσική	(6ος αιώνας – 1500)
Αναγεννησιακή μουσική	(1500 – 1600)
Μπαρόκ μουσική	(1600 – 1750)
Κλασική περίοδος	(1730 – 1830)
Ρομαντική μουσική	(1815 – 1910)
Σύγχρονη εποχή	(1910 – σήμερα)

Με τον όρο σύγχρονη κλασική μουσική ονομάζουμε ευρύτερα τη μουσική εξέλιξη της ύστερης Ρομαντικής εποχής του 20ου αιώνα που συνοδεύτηκε από έντονες αναζητήσεις και αμφισβητήσεις των συμβατικών ακουσμάτων των προηγούμενων αιώνων. Δεν είναι φυσικά δυνατόν να ορισθεί ακριβώς η ημερομηνία μετάβασης από τη ρομαντική εποχή στη σύγχρονη. Τα στοιχεία συνυπήρχαν όπως συνήθως γίνεται για κάποιο διάστημα μέχρι να γίνουν ξεκάθαρες οι τάσεις που θα επικρατήσουν, όπως:

Η εισαγωγή εξωτικών κλιμάκων, πέρα των Ευρωπαικών

Η συχνή χρήση των διαφωνιών

Τα μεγάλα μελωδικά πηδήματα (μεγάλες αποστάσεις ανάμεσα στις γειτονικές νότες)

Η ιδιόρυθμη και μη συμβατική χρήση των οργάνων

Οι εντονότατες μεταβολές τις δυναμικής

Η προσπάθεια κατάργησης κάθε έννοιας της τονικότητας

Αυτά είναι κάποια από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την νέα αυτή πορεία της μουσικής. Ατονικότητα, Δωδεκαφθογγισμός, Σειραϊσμός είναι τα ονόματα που προσδιορίζουν ένα τρόπο γραφής που απέχει πολύ από τον καθιερωμένο. Αφού η κλίμακα διαιρεθεί σε 12 ημιτόνια που το κάθε ένα από αυτά είναι το ίδιο σημαντικό με τα άλλα 11 για να μην υπάρχει η αίσθηση του τονικού κέντρου, αφηνόμαστε σε μία μουσική αριθμητική να οδηγήσει μία κατασκευή, που στηρίζεται αρκετά στη ρυθμική διαφοροποίηση ώστε να δώσει ένα νέο ορισμό στο νόημα της λέξης "Μουσική".

Παράλληλα, αναπτύσονται αρκετά τα ηλεκτρονικά μηχανήματα τα οποία ανοίγουν νέους ορίζοντες στην έρευνα των ανήσυχων ανθρώπων. Μερικά από τα είδη μουσικής που αναπτύχθηκαν με χρήση ηλεκτρικών μηχανημάτων είναι η Συγκεκριμένη Μουσική, η Ηλεκτρονική Μουσική, η Μουσική του Τυχαίου κ.ά.