Epikuro
El Vikipedio
Filozofio > Greka filozofio > Epikuranismo > Epikuro
Epikuro (-341 al -270) (greke, Ἐπίκουρος; latine, Epicurus) estis greka filozofo de Ateno kiu fondis epikuranismon, unu el la kvin ĉefaj skoloj de greka filozofio. Laŭ Epikuro, la celo de vivo estas trankvilo, kiu estas atingita per la evito de doloro kaj la malevito de plezuro.
Por sciiĝi pri la filozofio de Epikuro, vidu la artikolon pri epikuranismo.
Epikuro ne edziĝis kaj vivis simple kun siaj studentoj en la Ĝardeno en Ateno. La Ĝardeno, ĝardeno kaj domo kiujn Epikuro aĉetis, fariĝis la centra lernejo de epikuranismo de -310 al 529.
Epikuro verkis almenaŭ 42 librojn, sed el lia plumo, ni nur havas parton de du libroj kaj kelkajn leterojn. Pro tio, la majstra verko de epikuranismo ne estas de Epikuro, sed de la bela poemo de Lukrecio, De Rerum Natura (-50).
[redaktu] Verkoj
- Letero al Menekeo (pri la feliĉo)
- Principaj doktrinoj
- Diroj de la Vatikano
Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi.
