آق‌قویونلو
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
آق قویونلو یک اتحادیه ایلی و سلسله ترکمن بود که قسمت‌های بزرگی از آذربایجان، شرق ترکیه و شمال ایران را از 1378 تا 1508 میلادی تحت حاکمیت خود داشند. طبق اسناد بیزانسی آق قویونلو ها حداقل از سال 1340 میلادی در آناتولی حضور داشتند و اکثر سلاطین آق قویونلو همچنین بانی آن قره عثمان با شاهزاده خانمهای بیزانس ازواج می‌کردند.
اولین اراضی تحت حاکمیت آق قوینلو ها ایالت دیار بکر بود که در سال 1402 میلادی از تیمور به قره عثمان واگذار گردید. مدت مدیدی آق قویونلو ها قادر به گسترش اراضی خود نبودند، چون رقیبان خود قره قویونلو ها مانع قدرت گیری آنها می‌شدند ولی این وضع با پیروزی اوزون حسن به جهانشاه قره قویونلو در سال 1467 پایان یافت.
بعد از شکست سلطان ابوسعید، اوزون حسن بغداد را به تصرف خود آورد و اراضی آق قویونلو را به اطراف خلیج فارس و خراسان در شرق رسانید. این گسترش هم‌زمان باتمایلات امپراتوری عثمانی به پیشروی در شرق بود که آق قویونلو ها را به اتحاد با قارامان های آناتولی مجبور کرد.
