افراسیاب پسر پشنگ
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
افراسیاب شاه اسطوره‌ای توران پسر پشنگ در شاهنامه است. او دشمن ایرانیان بود و داستان نبردهایش با ایرانیان و به ویژه رستم خواندنی‌است. افراسیاب سپهدار خردمندی داشت به نام پیران ویسه. افراسیاب سرانجام به دست کیخسرو کشته شد.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] افراسیاب در اوستا
نام او در اوستا فْرنگْرَسیَن به معنی «هراس‌انگیز» (یا کسی که به هراس افکند) است.[1]
[ویرایش] افراسیاب در متون فارسی میانه
صورت پهلوی نام او فْراسیاو یا فْراسیاب یا فْراسیاپ است. [2]
[ویرایش] پانویس
[ویرایش] جستارهای وابسته
[ویرایش] منابع
- فردوسی. شاهنامه.
- دوستخواه جلیل.«پیوست»، اوستا: کهن‌ترین سرودهای ایرانیان. گزارش و پژوهش: جلیل دوستخواه. ۹۲۲
