بوهم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

بوهم Böhmen، (به‌زبان چکی = Cechy)، ( به لاتین = Boiohaemum)، به‌معنی خانهٔ بویر (Boierheim) است.

این نام، ریشه در قوم کلتی «بویر» دارد که شصت سال قبل از مسیح از اقوام ژرمن فاصله گرفته و منشأ ایجاد بوهم شدند. منطقه‌ایست تاریخی در اروپای مرکزی که امروز دربرگیرنده جمهوری چک است. بوهم از کوه‌های پوشیده از جنگل‌های انبوه، مانند: جنگل بوهم در جنوب غربی، فیشتل‌گبیرگه و ارتس‌گبیرگه در شمال غربی، زودتن در شمال شرقی، و ارتفاعات بوهم- مهر در جنوب شرقی محصور شده است. این منطقه به‌وسیله رودخانه‌های البه و مولداو و رودهای جنبی آن مشروب می‌شود. جمعیت اصلی آن را چک‌ها تشکیل داده‌اند ولی در بعضی مناطق مرزی و داخلی، اقلیت‌های آلمانی معروف به‌ زودتن دویچه که از قرون وسطی در آن‌جا ساکن بوده‌اند، زندگی می‌کردند. آلمانی‌های زودت در سال (۱۹۴۵/۱۹۴۶) از طرف جمهوری سوسیالیستی چکسلواکی به‌آلمان رانده شدند. بسیاری از رانده‌شدگان کسانی بودند که پس از اشغال کشور چکسلواکی به‌دستیاری سربازان هیتلری، به‌آنجا مهاجرت کرده بودند. بوهم از نظر کشاورزی بسیار غنی و علاوه بر تولید گندم و چغندر قند و میوه‌های گوناگون، از تولیدات صنعتی نیز بهره‌مند می‌باشد. مرکز بوهم شهر پراگ است.

[ویرایش] تقسیمات منطقه‌ای

به‌استناد قرارداد مونیخ، مورخ (۲۹ سپتامبر ۱۹۳۸ میلادی)، مناطق آلمانی‌زبان بوهم به‌استان‌های حکومتی و تشکیلاتی رایش سوم تقسیم و به‌خاک آلمان ملحق شد. این تقسیمات مانند تقسیمات کشوری در خاک آلمان، به شهر و بخش تجزیه شدند به‌طوری که در منطقه زودتنلاند تعداد ۵ شهر و ۵۲ بخش وجود داشت.

[ویرایش] فرهنگ بوهمی

بوهم به‌عنوان بخشی از اروپا، کانون برخورد تضادهای مذهبی و قومی بوده و این خود عاملی مؤثر در توسعه فرهنگی این سرزمین است. عوامل تعیین کننده در فرهنگ بوهم، نفوذ چندجانبهٔ بخش‌هایی از فرهنگ آلمانی، فرهنگ چکی و فرهنگ یهودی است.