هواناو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

هاور كرافت

هواناو یا هاورکرافت نوعی شناور دریایی است که بر روی بالشتکی از هوا تکیه دارد. هواناو توانایی گذشتن از پهنه‌های گوناگون بر روی زمین و همچنین گذر از روی آب را دارد.

ایران پیش از سال ۱۹۷۹ بزرگ‌ترین ناوگان هاور کرافت را در دنیا در اختیار داشت، ولی اکنون تنها حدود ده فروند از این نوع هاور کرافتها را در اختیار دارد. لازم به ذکر است که پس از پایان جنگ از سال ۱۹۸۸ به بعد تلاشهای مفیدی در زمینهٔ تولید هواناو در نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران گشته‌است که امروزه ثمرهٔ آنها تولید انبوه چندین نوع هواناو سبک و سنگین است که به زودی ایران را در زمرهٔ بزرگ‌ترین دارندگان این وسیله قرار می‌دهد.

[ویرایش] تاریخچه ساخت

هواناو در سال ۱۹۵۲میلادی از سوی نوآور بریتانیایی کریستوفر کاکرل ساخته شد. وی در سال ۱۹۶۹میلادی به خاطر خدماتش در زمینه مهندسی به دریافت نشان شهسواری نائل شد. کاکرل با آزمایش‌های ساده‌ای به‌وسیله موتور یک جاروی برقی و دو قوطی استوانه‌ای اصول کاربردی یک وسیله نقلیه متکی به بالشتک هوا را ثابت کرد. وی نشان داد که زمانی که بالشتک با فشار به بیرون بدمد وسیله نقلیه به آسانی بر روی سطح جنبش‌پذیر خواهد بود. این کار به آن وسیله نقلیه امکان حرکت بر روی گل نرم، آب و مرداب و مانداب و همچنین زمین سفت را می‌دهد.