Nacionalidade Histórica
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Nacionalidade histórica é un termo recoñecido na Constitución Española de 1978 para pactuar un mínimo recoñecimento das nacións do estado sen por iso recoñecer totalmente a sua existencia.
Termo recorrente na política no estado español, é usado para designar aquelas comunidades autónomas con unha identidade colectiva, lingüística e cultural diferenciada da recoñecida como española.
A Constitución Española de 1978 recoñece a existencia de nacionalidades históricas, que, constituidas en Comunidade Autónoma, posuen un grau de maior competencias cedidas por parte do goberno central que as rexións. Existe amplo consenso en recoñecer como nacionalidades as comunidades autónomas de: `
A sua consideración de nacionalidades históricas permitiu na altura que acedesen de maneira mais beneficiosa a un goberno autónomo do que aquelas consideradas rexións españolas.
