Álvar Núñez Cabeza de Vaca
Álvar Núñez Cabeza de Vaca (Jerez de la Frontera, 1490 - Sevilla, 1559) was een Spaanse ontdekkingsreiziger. Hij is vooral bekend vanwege de epische tocht die hij tussen 1527 en 1536 maakte in Noord-Amerika.
Hij nam deel aan de expeditie van Pánfilo de Narváez door Florida. Die expeditie leed schipbreuk en Cabeza de Vaca was een van de weinige overlevenden. Hij strandde aan de kust van de Golf van Mexico, bij Galveston in het hedendaagse Texas. Cabeza de Vaca vocht om te overleven. Hij begon een tocht door de binnenlanden van Noord-Amerika, om terug te keren naar de Spaanse bewoning in Nieuw-Spanje. Regelmatig sloten grote groepen indianen zich bij hem aan, die geloofden dat hij over magische krachten beschikte. Cabeza de Vaca begon sympathie voor de indianen te voelen, en op een gegeven moment wist hij nauwelijks nog of hij indiaan of Europeaan was.
In 1539 trof hij Andrés Dorantes, Alonso Castillo Maldonado en de negerslaaf Estevanico, eveneens schipbreukelingen van de expeditie van Narváez. Met zijn drieën zetten ze de reis voort. Ze trokken verder door New Mexico en het Sierra Madregebergte, tot ze de Golf van Californië bereikten. In februari 1536 troffen ze een Spaanse slavenhandelaar. Cabeza de Vaca wist hem ervan te weerhouden zijn indiaanse reisgenoten gevangen te nemen, en reisde door naar Mexico-stad.
Hij keerde terug naar Spanje, waar hij een verslag over zijn reis schreef. Dit verslag werd in 1542 gepubliceerd. Hij hoopte als gouverneur van Florida aangesteld te worden, maar werd in plaats daarvan tot gouverneur van La Plata aangesteld. Door politieke intriges werd hij afgezet en gearresteerd. Hij werd in 1545 terug naar Spanje vervoerd. Hij schreef nog een boek en leefde zijn laatste jaren in Sevilla, waar hij in 1559 overleed.
