3DO

3DO en toebehoren
Spelcomputersystemen
Eerste generatie
Odyssey \| Pong \| Telstar
Tweede generatie
2600 \| 5200 \| Arcadia 2001 \| ColecoVision \| Intellivision \| Odyssey² \| SG-1000 \| VC4000 \| Vectrex
Derde generatie (8-bitstijdperk)
7800 \| GX4000 \| Master System \| NES
Vierde generatie (16-bitstijdperk)
CD-i \| Mega Drive \| Neo-Geo \| PC Engine \| SNES \| SuperGrafx
Vijfde generatie (32-bits/64-bitstijdperk)
3DO \| Jaguar \| Nintendo 64 \| Panther \| PC-FX \| PlayStation \| Saturn
Zesde generatie
Dreamcast \| GameCube \| PlayStation 2 \| Xbox
Zevende generatie
PlayStation 3 \| Wii \| Xbox 360

De 3DO Interactive Multiplayer (meestal aangeduid als 3DO) was een lijn van spelcomputers op de markt gebracht door zowel Panasonic, Sanyo als GoldStar tussen 1993 en 1994. Ze werden gebouwd in overeenstemming met de vastgestelde hardwarespecificaties van de 3DO Company . Het systeem was ontsproten aan het brein van EA Games-oprichter Trip Hawkins maar ontwikkeld door Dave Needle en R.J. Mical van New Technology Group. Ondanks een grote lancerings- en promotiecampagne en hoog-technologische vernieuwingen, weerhield de hoge prijs ($699,95 Amerikaanse dollar bij de introductie) en een oververzadigde spelcomputermarkt het systeem van de grote doorbraak.

[bewerk] Eigenschappen en catalogus

Het systeem beschikte over zeer geavanceerde hardware-eigenschappen: een ARM60 32-bit RISC-processor, twee speciaal ontwikkelde videocoprocessors, een speciaal ontwikkelde 16-bit DSP en een aparte, speciale rekenkundige coprocessor. Verder beschikte het over 2 megabyte aan DRAM- en 1 megabyte aan VRAM-geheugen en een double speed CD-romstation voor gegevensopslag.

Tot 8 spelbesturingsapparaten konden via seriële aanéénschakeling op het systeem worden aangsloten. Naast speciale 3DO-software kon het systeem ook audio-CD's afspelen (inclusief het CD+G-formaat), fotocd's en video's weergeven middels een ingebouwde MPEG-videokaart (alleen in Japan uitgebracht). Echter, slechts een beperkt aantal titels benutte ten volle het volledige potentieel van het systeem. Er werd vaak gezegd dat de beschikbare 3DO-softwaretitels de, destijds, meest slechte eigenschappen van spelsystemen bedoelt voor thuisgebruik tentoonspreidde.

Dit was de dageraad van CD-ROM-spellen en dus tussenscenes, bestaande uit gepixeliseerde videobeelden, overheersten in vele speltitels wat ten koste ging van een goede gameplay. De best ontvangen titels waren over het algemeen conversies van spellen van andere spelsystemen zoals Alone in the Dark, Myst, Out of This World en Star Control II. Andere opmerkelijke titels waren Need for Speed, Jurassic Park Interactive, Crash N' Burn, Slayer, Killing Time en de eerste spelcomputerconversie van Super Street Fighter II Turbo. Deze versie overtrof het origineel met zijn geluid van CD-kwaliteit. Diverse spelreeksen die hun oorsprong op de 3DO hadden vonden hun weg naar de andere 32-bit spelcomputers.

Naast de spelcomputers fabriceerde Creative Technologies een een 3DO-insteekkaart voor de PC dat alle kenmerken van de spelcomputer ondersteunde.

De 3DO Company ontwierp ook een volgende-generatie spelcomputer, de M2, dat gebruikmaakte van een PowerPC 602-processor maar het bedrijf verliet de spelcomputermarkt en verkocht de technologie aan Matsushita die het systeem echter nooit op de markt bracht.

[bewerk] De kaalslag

Begin jaren 1990 was de spelcomputermarkt overladen met aanbieders van spelsystemen. Philips, Sega, Nintendo, Commodore, SNK en Atari hadden ieder een spelcomputersysteem op de markt. Tegen 1995 was het grootste deel van deze systemen uiteengevallen en beëindigd. Nintendo's SNES en Sega's Mega Drive waren de meest succesvolle systemen.

Velen beweren dat de uiteindelijke genadeklap werd uitgedeeld door de overweldigend populaire en betaalbare PlayStation van Sony, welke niet alleen andere op CD-gebaseerde spelsystemen als CD-i uit de markt dwong, maar uiteindelijk ook de Sega Saturn het loodje liet leggen. Ondanks de stevige promotie en de potentiële uitbereidingsmogelijkheden van de 3DO Interactive Multiplayer, ontbrak de steun van externe softwarepartijen en werd de productie eind 1995 beëindigd. De 3DO Company vormde zich vervolgens om tot een softwareuitgever en ontwikkelde spellen als de Army Men-reeks en vroeg uiteindelijk faillissement aan in 2003.

[bewerk] De specificaties

Double-speed (afhankelijk van de fabrikant) 300 kbit/s gegevensoverdracht CD-ROM-station met 32 kilobyte RAM buffer
Multitasking 32-bit besturingssysteem

[bewerk] Processor

32-bit 12.5 MHz RISC processor (ARM60) gefabriceerd door Advanced RISC Machines (vergelijkbaar met een 25 MHz 68030)
rekenkundige coprocessor
32kb SRAM

[bewerk] Weergave

resolutie: 640x480 beeldpunten, ware kleuren (16,7 miljoen kleuren)
twee geaccelereerde video coprocessors voor het verwerken van 9-16 miljoen beeldpunten per seconde (36-64 megapix/s, geïnterpoleerd) vervormd, geschaald, geroteerd en de textuurmapping

[bewerk] Systeem board

supersnelle bussnelheid (50 megabyte per seconde)
36 zelfstandige DMA-kanalen voor gegevensverwerking
2 megabyte RAM
1 megabyte VRAM
2 uitbereidingspoorten

[bewerk] Geluid

16-bit stereo geluid
44.1 kHz sound sampling rate
volledige ondersteuning Dolby Surround Sound
aangepaste 16-bit DSP

[bewerk] Modellen

Panasonic FZ-1 R.E.A.L. 3DO Interactive Multiplayer (Japan, Azië, Noord-Amerika en Europa) - Het eerste 3DO-systeem.
Panasonic FZ-10 R.E.A.L. 3DO Interactive Multiplayer (Japan, Noord-Amerika en Europa) - Minder kostbaar dan de FZ-1, de FZ-10 is kleiner in vergelijking met de FZ-1.
Goldstar 3DO Interactive Multiplayer (Noord-Amerika, Zuid Korea en Europa) - Sommige spellen werken niet op vroege Goldstar systemen.
Goldstar 3DO ALIVE II (exclusief voor Zuid Korea).
Sanyo TRY 3DO Interactive Multiplayer (exclusief voor Japan) - Het meest zeldzame 3DO-model.
Creative 3DO BLASTER - PC-kaart (ISA-slot) met een 2X CD-ROM-station en een controller om een PC 3DO games te laten weergeven. Zeer zeldzaam.