Corvus (krijgskunde)
De corvus (Lat.: raaf) was een belangrijke militaire uitvinding van de Romeinse Republiek in de 3e eeuw v. Chr.. In deze tijd beheerste Carthago de westelijke Middellandse Zee en Rome was een landmacht. De corvus was een soort loopplank met een ijzeren punt die aan boord van het vijandelijke schip geworpen kon worden. Daarmee werden de twee schepen aan elkaar geklonken en konden Romeinse soldaten het vijandelijke schip enteren en zo de strijd tot een gevecht op vaste bodem maken, waarin zij in het voordeel waren. De corvus werd met groot succes toegepast in de Slag bij Mylae van 260 v. Chr. Iets later hadden de Romeinse galeien een houten toren op het voorschip met twee loopplanken. Ze werden uitgeworpen op het vijandelijk schip na de ramvaart. Zodoende konden er veel meer soldaten tegelijk overlopen naar het vijandelijk schip.
