Depersonalisatie
Depersonalisatie is een term uit de psychiatrie. Het is het gevoel buiten de werkelijkheid te staan. Voor iemand die aan depersonalisatie lijdt, lijkt het of hij een andere rol in de wereld speelt, vaag, als in een droom, onbelangrijk. Een patiënt ervaart een scheiding tussen zichzelf en de wereld, zijn identiteit of lichamelijkheid. Mensen die deze gemoedstoestand hebben ervaren, beschrijven het leven vaak alsof het een film is, onecht of wazig. Het besef van de eigen persoonlijkheid wordt minder (vandaar de naam). Wie de symptomen heeft en in de spiegel kijkt, lijkt een onbekende te zien, maar is tegelijkertijd op de hoogte van zijn identiteit. De oorzaak van depersonalisatie ligt vaak in een psychisch trauma.
De gemoedstoestand komt voor als onderdeel van verschillende psychische aandoeningen, met name klinische depressie, bepaalde neurosen en angststoornissen. Als er ook sprake is van wanen, kan depersonalisatie een teken zijn van schizofrenie. Een lijder aan depersonalisatie kan in ernstige gevallen neigen naar zelfmoord. Als de patiënt hiertoe overgaat, doet hij het kalm en zonder zich er geheel bewust van te lijken. In het DSM-IV is de specifieke depersonalisatiestoornis ingedeeld bij de dissociatieve stoornissen.
Naast de term depersonalisatie wordt ook de term derealisatie gebruikt. De grens is niet altijd duidelijk, maar de richtlijn is dat bij depersonalisatie de persoon zijn geest of lichaam als vreemd ervaart en dat hij bij derealisatie zijn omgeving ziet als onwezenlijk of onecht.
