Diffractie
|
|
Diffractie is het afbuigen van een golf als deze wordt gehinderd.
Allerlei verschillende typen golven kunnen diffractie vertonen: bijvoorbeeld geluidsgolven, lichtgolven en andere elektromagnetische golven (röntgendiffractie), en deeltjesgolven zoals elektronen (elektronendiffractie) en neutronen (neutronendiffractie).
Diffractie wordt op verschillende manieren gebruikt:
- diffractie van lichtgolven aan een tralie gebruikt om het te scheiden in componenten van verschillende golflengten in de spectroscopie.
- Diffractie van golven met een golflengte die ongeveer even groot is als de afstand tussen atomen kan worden gebruikt om de structuur van kristallijne materialen (kristalstructuur) op te helderen. Hiervoor wordt röntgendiffractie, neutronendiffractie en elektronendiffractie gebruikt.
De kleuren die verschijnen als gebundeld licht op een CD valt worden ook veroorzaakt door diffractie, een CD gedraagt zich als een tralie.
De prestaties van een verder foutloos optisch systeem zoals een objectief of een telescoop worden door diffractie begrensd. Zie hiervoor ook het artikel over de Airy-schijf.
