Flanger
Een flanger is een geluidstechnisch effect waarbij aan het bronsignaal een kort vertraagde kopie van het signaal wordt toegevoegd. De duur van deze vertraging wordt doorgaans (cyclisch) gemoduleerd. Dit resulteert in een kamfiltereffect, waarbij als gevolg van de modulaties de klankkleur gemoduleerd wordt. Wordt een hogere frequentie en een grotere invloed van de laagfrequente oscillator gebruikt, dan spreekt men doorgaans van een chorus.
Het effect vindt zijn oorsprong in 1966 in de Abbey Road studio. Een spoor op een tape werd gedupliceerd naar een andere tape. Door tijdens het afspelen de spoel (flange) aan te raken, ging de tape iets langzamer draaien. Het flange-effect werd bereikt door beide tapes samen te mixen.
In de meeste gevallen wordt de vertraging gemoduleerd door een laagfrequente oscillator. Hiervan kan men de frequentie en de invloed van de oscillator op de vertraging instellen. Een bekend en veelgebruikt fenomeen bij een flanger is de mogelijkheid om het uitgangssignaal terug te koppelen en te mixen met het ingangssignaal. In feite doorloopt het signaal dan meer dan eens het effect. Dit veroorzaakt resonanties. In het Engels noemt men dit feedback.
[bewerk] Chorus
Technisch gezien is een chorus identiek aan een flanger. Het verschil is dat bij een chorus vaak een hogere frequentie en een grotere invloed van de laagfrequente oscillator wordt gebruikt. Dit resulteert in het Doppler-effect: wanneer de vertraging geleidelijk groter wordt, is de resulterende toonhoogte lager en vice versa. Wanneer het bron- en chorussignaal bij elkaar gemixt worden, ontstaat zweving, wat in een bredere (of diepere) klank resulteert.
Klik hier voor een geluidsvoorbeeld van een flanger en een chorus.
