Flensburgregering
De Flensburgregering was de laatste regering van het Derde Rijk (Nazi-Duitsland), genoemd naar de zetel van de regering.
Inhoud |
[bewerk] Ontstaan
Op 1 mei 1945 kreeg de Duitse grootadmiraal Karl Dönitz per telegram te horen dat hij tot opvolger en rijkspresident was benoemd van de Führer, Adolf Hitler. Hitler had op 30 april 1945 zelfmoord gepleegd met een capsule cyaankali en een pistoolschot. Dönitz nam de regering op zich, na zich ervan te hebben vergewist dat hij door de Wehrmacht, de Kriegsmarine en de SS als nieuw staatshoofd werd erkend.
Op het moment dat hij het telegram ontving, bevond Dönitz zich in de Noord-Duitse stad Plön. Hij vertrok met zijn adjudant, kapitein-luitenant ter zee Lüdde-Neurath naar het nog noordelijker gelegen Flensburg bij de Deense grens, alwaar hij in de militaire trainingsschool aldaar zijn intrek nam. Dit werd het ‘nieuwe hoofdkwartier’ van het OKW (opperbevel) en tevens de zetel van de laatste Nazi-regering. De regering die Hitler in zijn testament had bevolen werd echter niet gevormd. Er zaten te veel door hem ongewenste personen in, en de nieuwe rijkskanselier, Goebbels, was al dood. De grootadmiraal stelde een nieuwe regering samen en vroeg dossiers en landkaarten op om de militaire situatie te kunnen bestuderen.
Dönitz was vastbesloten om te capituleren, maar wilde aanvankelijk alleen voor de Westerse geallieerden capituleren. Door tegen de Sovjet-Unie te blijven doorvechten hoopte hij de Duitse militairen die aan het Oostfront vochten de kans te geven zich terug te trekken en naar de Amerikaanse en Britse linies te vluchten, om niet in handen van de Sovjetrussen te vallen.
[bewerk] Capitulatie
President Dönitz stuurde op 2 mei 1945 een delegatie onder leiding van admiraal Hans Georg von Friedeburg (opperbevelhebber Kriegsmarine) naar de Lüneburger Heide om Veldmaarschalk Montgomery een gedeeltelijke capitulatie aan te bieden. Montgomery dacht hier niet over en stuurde de Duitsers terug. Dönitz gaf daarop het groene licht: onvoorwaardelijke overgave.
Op 7 mei 1945 arriveerde de Duitse delegatie onder leiding van Von Friedeburg en kolonel-generaal Alfred Jodl in het Franse Reims om de onvoorwaardelijke overgave te ondertekenen. Omdat de Sovjets hierbij niet aanwezig waren, vond op 9 mei 1945 een ‘tweede’ capitulatie plaats. In aanwezigheid van Russen, Amerikanen, Britten en Fransen ondertekenden generaalveldmaarschalk Wilhelm Keitel (OKW), kolonel-generaal Jodl (Wehrmacht), kolonel-generaal Paul Stumpff (Luftwaffe) en admiraal Von Friedeburg de Duitse capitulatie.
[bewerk] Impasse
De Duitse delegatie keerde daarop naar Flensburg terug om aan Dönitz verslag uit te brengen. Hoewel Flensburg binnen de Britse bezettingszone lag, ondernamen de geallieerden geen stappen om de regering te arresteren. De regering-Dönitz regeerde in werkelijkheid gewoon door. Zo stelde de regering zelf een onderzoek in naar de misstanden in de concentratiekampen. Op 13 mei 1945 arresteerden de Britten veldmaarschalk Keitel wegens zijn betrokkenheid bij de executie van vijftig Britse (krijgsgevangen gemaakte) luchtmacht-officieren. Dönitz benoemde kolonel-generaal Jodl tot Keitels’ opvolger. Jodl werd de laatste opperbevelhebber van de OKW (Duitse opperbevel).
Een andere maatregel die Dönitz nam was de afschaffing van de Hitlergroet in het leger. Zijn militaire rechtbanken bleven echter doodvonnissen uitspreken en uitvoeren.
[bewerk] Impasse doorbroken
Op 17 mei arriveerden de Russen. Zij drongen aan op de arrestatie van de regering. Op 23 mei wordt de rijksregering gesommeerd om naar het Duitse stoomschip ‘’Patria’’ te komen. Daar aangekomen werd de rijksregering gearresteerd. De niet aanwezige kabinetsleden werden ten slotte in de militaire trainingsschool (het ‘hoofdkwartier’) opgepakt, terwijl er een ‘kabinetsvergadering’ plaatsvond onder leiding van kanselier graaf Schwerin von Krosigk. Admiraal Von Friedeburg, die zich op het toilet had teruggetrokken, pleegde zelfmoord door een cyaankalicapsule door te bijten.
De laatste regering van het Derde Rijk en het opperbevel werden vervolgens overgevlogen naar Bad Mondorf (Luxemburg), waar zich in een gevangenis de al eerder gearresteerde Nazi-kopstukken bevonden. Een aantal leden van de rijksregering stond terecht tijdens de processen van Neurenberg
| Bron(nen): |
|
J.J. Heydecker en J. Leeb - Opmars naar de galg |
