Neutronenstraling
Neutronenstraling is in de kernfysica de term voor het vrijkomen van neutronen, meestal met hoge kinetische energie, bij de transformatie van atoomkernen, zoals plaatsvindt bij kernsplijting of kernfusie.
De vrijgekomen hoog energetische neutronen kunnen op hun beurt andere atoomkernen treffen en met deze reageren (men spreekt van activeren), dat wil zeggen omzetten in een (vaak instabiel) isotoop, ofwel bij zware atoomkernen tot splijting van de getroffen kern leiden. In het laatste geval kan er een kettingreactie optreden.
In een kernreactor wordt dit proces zodanig gecontroleerd, o.a. door een deel van de neutronen 'weg te vangen' in een niet splijtbaar materiaal, b.v. koolstof, dat het aantal kernsplijtingen per tijdseenheid een maximale waarde niet overschrijdt.
In een kernbom wordt juist gestreefd naar een zo groot mogelijke toename in kernreacties in zo kort mogelijke tijd.
