Sint-Barbaracollege
Het Sint-Barbaracollege is een Jezuïetencollege gelegen in de Savaanstraat, Gent (B).
Inhoud |
[bewerk] Voorgeschiedenis
Het huidige Sint-Barbaracollege is gebouwd op de locatie van het oude ‘Sint Barbaraklooster in Jerusalem’ dat in 1420 door de ernaast, aan de Ketelvest, wonende Joris Vranckx was ingericht voor contemplatieve Augustinessen.
In 1783 werd het op bevel van Jozef II gesloten, maar kort daarop weer geopend en tijdens de Franse bezetting alweer gesloten en openbaar verkocht. In 1798 slaagde de overste J-F Bataille het alsnog terug te kopen. De kloostergemeenschap werd evenwel niet hersteld en in 1806 laten de zusters het klooster over aan de bisschop van Gent. In 1810 brengt de bisschop van Gent de Broglie, seminaristen onder in het pand. De seminaristen werden evenwel door Napoleon in 1813 naar Wesel (D) afgevoerd en de meesten zijn daar in krijgsgevangenschap omgekomen. Het pand stond weer leeg.
In oktober 1814 wordt er een college in ondergebracht, geleid door kanunnik Desmedt. Het college met internen en externen bloeide snel op maar werd op bevel van Willem I in 1819 opgeheven, die op die manier hoopte zijn minder succesvol Atheneum in de oude Baudeloo-abdij te bevolken.
[bewerk] Geschiedenis
Na de Belgische revolutie van 1830 trachtte de Gentse bisschop zijn college in de Savaanstraat weer tot bloei te brengen en besluit hij in 1833 het college in handen van de Jezuïeten te geven. In oktober 1833 start het eerste schooljaar en in 1836 beschikte men over de volledige zes humanioraklassen. Pas in 1852 komt er een internaat. Vanaf 1840 worden regelmatig delen van het klooster afgebroken en/of verbouwd. In 1842 wordt langs de Ketelvest een klassengebouw neergezet met 8 klaslokalen en een grote feestzaal op de eerste verdieping. In 1852 wordt de bestaande refter vernieuwd en vergroot. In 1855 wordt de eerste steen van de nieuwe kerk gelegd die op 6/10/1858 zal worden geopend. Op de plaats van de nieuwe kerk stond het vroegere nonnenklooster. Ten westen ervan lag een klein straatje, het Jeruzalemstraatje, dat de Ketelvest met de Savaanstraat verbond. Dit perceel zou ingepalmd worden voor de bouw van de kerk. Ter compensatie werd een aan de overkant van de Jeruzalemstraat gelegen pand aangekocht en afgebroken om daar een nieuwe en iets bredere straat te trekken die voortaan Sint-Barbarastraat zou heten.
Van 1854 tot 1854 en voorts van 1905 tot 1911 bestond er een afdeling voor beroepsonderwijs naast de Latijns-Griekse humaniora. In volle schoolstrijd worden op 16 juni 1880 de statuten van een Bond van Oud-Leerlingen aanvaard. Het jaarlijkse lidgeld zou besteed worden aan steun aan arme scholieren.
In 1883 (10-12 juni), 1908 (2 juni), 1914 worden het 50, 75 en 100 jarig bestaan van het college gevierd. Het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog verhindert evenwel de uitvoering van de plannen voor de 100-jarige viering.
[bewerk] Bekende leerlingen
Retorica 1868 ?
- Joseph Casier, oudheidkundige en cultuurpoliticus
- Gerard Cooreman (1852-1926), Minister van Staat
Retorica 1874
- Georges Rodenbach
- Charles Van Lerberghe
- Emile Verhaeren
Retorica 1880-81 " de Wonderklas "
- Frans Hellens [1]
- Grégoire Le Roy [2]
- Maurice Maeterlinck Nobelprijs Literatuur 1911
Retorica 1911
- Corneille Heymans Nobelprijs Geneeskunde 1938 [3]
Retorica 1912
- Joris van Severen 1912-1940, politicus en publicist
Retorica 1916 (in Hastings, Engeland)
Retorica 1923
- Gontran Van Severen, 1905-1988
Retorica 1946
- Raoul Van Caenegem, ° 1927, historicus
Retorica 1947
Retorica 1960
Retorica 1961
Retorica 1967
- Réginald Moreels
Retorica 1976