Vroegdynastische Periode

De Vroeg-dynastische periode in de Egyptische Oudheid ging vooraf de predynastieke periode, waarin het land symbolisch was verenigd onder een koning Narmer of Menes. Wij kennen zijn naam omdat het op de paletten staat die gebruikt werden voor make-up.

Inhoud

1 Vroege-dynastieke periode
- 1.1 Illustrerende afbeeldingen
- 1.2 Tijdlijn
2 Zie ook

[bewerk] Vroege-dynastieke periode

De begrafenispraktijken voor burgers zouden hetzelfde als in pre-dynastieke tijden geweest zijn, maar de rijken eisten meer. Aldus begonnen de Egyptenaren met bouw van mastabas. De koningen van de 1^e dynastie en de 2^e dynastie lieten zich begraven in Abydos of Saqqara. Rond hun graf waren verschillende bijgraven en het is mogelijk dat bij de dood van de farao een deel van zijn gevolg mee de dood in werd gestuurd om hem te volgen naar zijn reis naar de andere wereld. Van farao Hor-aha (opvolger van Narmer) is bekend dat hij verschillende mensen van zijn hofhuding meenam in zijn graf. Menes verenigde Opper en Neder Egypte in 3100 v.Chr (zie Schminkpalet van Narmer. Vóór deze periode werd het land geregeerd door autonome geroepen dorpen, nomen genaamd. Menes richtte een nationale overheidsinstelling op en benoemde koninklijke gouverneurs. De gebouwen van de centrale overheid waren meestal openluchttempels die van hout of zandsteen werden geconstrueerd, en die niet meer bewaard zijn gebleven.

In de 2e dynastie was er een kleine godsdienstige crisis waarbij de samenhang van het rijk enigszins verdween. Zo laat Peribsen zijn titelatuur veranderen in plaats van een Horus-naam een Seth-naam, een teken van het zuiden. Deze farao breekt met de traditie en (waarschijnlijk) waren verschillende steden het niet met hem eens. Onder de regering van Peribsen ontstaan dus diverse onderkoningen die samen of na elkaar regeren (Neferkare, Neferkasokar en Hoedjefka). Onder Chasechemoei (lett. De machten zijn verenigd), wordt het rijk weer een sterk geheel. Omdat de koningen zowel de Horus-naam als de Seth-naam hanteerde waren alle priesters met hem tevreden. Er werden reeds verschillende (vaak militaire) expedities ondernomen naar het 'buitenland'. Deze richtten zich vooral op Palestina; voor het hout, Nubië; voor het goud en Libië.