Banefart
Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Banefarta til ein lekam, vanlegvis ein planet, ein naturleg satellitt, ein kunstig satellitt eller ei dobbeltstjerne, er farta han går i bane rundt massesenteret i systemet. Som oftast er dette massesenteret eit massivt lekam. Banefart kan referere til snittfart i bane, snittfarta han gjør eit omløp på eller farta ved eit gitt punkt i banen.
Banefarta på ein tilfeldig stad i banen kan bli rekna ut ved hjelp av avstanden til det sentrale lekamet i den posisjonen og den spesifikke baneenergien, som er uavhengig av posisjon: den kinetiske energien er den totale energien, minus den potensielle energien.
Dermed, under astrodynamiske standardføresetnader, er banefarta (
):
- generelt:
- ellipsebane:
- parabolsk bane:
- hyperbolsk bane:
- ellipsebane:
der:
er den standarde gravitasjonsparameteren
avstanden mellom det banegående lekamet og det sentrale lekamet
er den spesifikke baneenergien
er store halvakse
NB:
- Farta er ikkje berre avhengig av eksentrisiteten, men er òg bestemt av lengda av den store halvaksen ()
