Łagodna padaczka częściowa z iglicami w okolicy centralnoskroniowej

Z Wikipedii

Łagodna padaczka częściowa z iglicami w okolicy centralnoskroniowej - zwana także padaczką rolandyczną lub padaczką Rolanda - to typ padaczki charakteryzująca się następującymi cechami:

choroba rozpoczyna się między 2 a 14 rokiem życia, (najczęściej między 5 - 8r.ż.)
występowaniem charakterystycznych zmian w EEG zlokalizowanych w dolnej części bruzdy środkowej)
brakiem objawów neurologicznych w okresie międzynapadowym

[edytuj] Występowanie

Padaczka rolandyczna stanowi około 25% wszystkich padaczek okresu dziecięcego.Występowanie ognisk iglic w okolicy dolnej części bruzdy środkowej są dziedziczone jako cecha autosomalna dominująca a ekspresja tej cechy(wystąpienie objawów) zależne jest od wieku. Dominujący charakter dziedziczenia warunkuje częstsze występowanie padaczki i drgawek gorączkowych u krewnych chorego. Występuje częściej u dziewcząt niż u chłopców. U przeszło połowy pacjentów występują tylko napady nocne. Charakteryzuje się łagodnym przebiegiem i tendencją do samoistnego ustępowania w wieku 9 - 12 lat (najdłużej do 16 roku życia), choć zmiany w EEG mogą utrzymywać się dłużej.

[edytuj] Obraz kliniczny

Podczas napadu dziecko pozostaje cały czas przytomne. Podczas napadu nie potrafi jednak mówić, twarz ulega wykrzywieniu. Napad rozpoczyna się uczuciem sztywności i następnie przechodzenia prądu w obrębie języka, dziąseł i policzka po jednej stronie twarzy. W przypadku napadów nocnych napadom towarzyszy zwykle krzyk dziecka. Napady nocne mają bogatszą symptomatologie i mogą przebiegać:

jako krótkotrwałe napady, przebiegające bez utraty przytomności, występują jedynie zaburzenia mowy i wykrzywienie połowy twarzy (obraz typowy )
podobne objawy zewnętrzne, jednak przebiegające z utratą przytomności i wymiotami
nocne napady drgawek toniczno-klonicznych, które raczej występują u małych dzieci (poniżej 5 roku życia), później nocne napady ograniczają się do połowy twarzy.

[edytuj] Rozpoznanie

Chorobę rozpoznaje się na podstawie typowego przebiegu klinicznego. Potwierdzenie diagnozy umożliwia badanie EEG, które wykazuje charakterystyczne zmiany.

[edytuj] Leczenie

U 10 - 15% dzieci choroba ogranicza się do wystąpienia 1 napadu. Wystąpienie jednego napadu nie jest więc wskazaniem do stosowanie leków przeciwpadaczkowych. W przypadkach wymagających leczenia najczęściej stosowana jest karbamazepina lub kwas walproinowy.