Łazar Minor
Z Wikipedii
Łazar Salomonowicz Minor (ros.: Лазарь Соломонович Минор, ur. 17 grudnia 1855 w Wilnie – zm. w 1942 w Taszkiencie) – rosyjski neurolog.
Ukończył studia medyczne w Moskwie u anatoma i fizjologa Aleksandra Iwanowicza Bakunina i w klinice Aleksego Kożewnikowa. Pracował w Paryżu z Jeanem-Martinem Charcotem, a w Berlinie z Carlem Westphhalem i Emanuelem Mendlem. W 1884 roku został wykładowcą w Klinice Uniwersytetu Moskiewskiego. Był profesorem w II Uniwersytecie Moskiewskim. Z innymi założył Moskiewskie Stowarzyszenie Neuropatologów i Psychiatrów. Badał padaczkę i uszkodzenia rdzenia kręgowego oraz etiologię kiły.
Z polskim neurologiem Edwardem Flatau i z niemieckim neurologiem Louisem Jacobsohnem napisał podręcznik anatomii patologicznej systemu nerwowego.
[edytuj] Prace
- Centrale Hämatomyelie. 1892 DOI:10.1007/BF02160160
- Das erbliche Zittern.[w:] Handbuch der Neurologie. XVI. Berlin 1936.
- Zur Pathologie der traumatischen Affectionen des unteren Rückenmarksabschnittes. Das Gebiet des Epiconus. 1901 DOI:10.1007/BF01665422
- Prof. A. Koschewnikoffs. 1902 DOI:10.1007/BF02275154
- Zur Pathologie des Epiconus medullaris. 1906 DOI:10.1007/BF01648306
[edytuj] Bibliografia
- Doing Medicine Together: Germany And Russia Between the Wars, University of Toronto Press, 2006, S. G. Solomon edytor, ISBN 0802091717 (patrz artykuł Ulrike Eisenberg, Home Away from home: The Berlin Neuroanatomist Louis Jacobsohn-Lask in Russia w którym jest informacja o Minorze).
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Lazar Salomowitch Minor w bazie Who Named It