Świętopietrze

Z Wikipedii

Świętopietrze - polska nazwa daniny na rzecz papiestwa (tzw. denar świętego Piotra) płaconej przez średniowieczne europejskie państwa chrześcijańskie.

Jej genezę wiąże się z decyzją króla Wessexu Ine (VIII wiek n.e.), który wstąpiwszy do jednego z rzymskich klasztorów, podjął decyzję o wprowadzeniu w swoim państwie świętopietrza. Po przerwie w płaceniu tej daniny wznowił ją w XI wieku Wilhelm I. W Anglii płacenie świętopietrza zaprzestano w roku 1534.

Podobną daninę wprowadzono także w niektórych innych krajach, np. Szwecji i Danii.

W Polsce świętopietrze wprowadzono za rządów Mieszka I, co wiąże się z poddaniem przez niego państwa Polan pod opiekę Stolicy Apostolskiej (dagome iudex). Świętopietrze jako danina lenna płacone było początkowo przez władców, później (prawdopodobnie od XI w.) obowiązek jego płacenia spadł bezpośrednio na ludność. Przetrwało do reformacji - jego poboru zaniechano po 1555. Zobacz też: annaty.

[edytuj] Bibliografia

• Tadeusz Gromnicki, Świętopietrze w Polsce, Kraków 1908 (kopia cyfrowa)