Świerk kłujący
Z Wikipedii
| Świerk kłujący | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | nagonasienne |
| Podgromada | nagonasienne drobnolistne |
| Klasa | iglaste |
| Podklasa | Pinidae |
| Rząd | sosnowce |
| Podrząd | Pinineae |
| Rodzina | sosnowate |
| Podrodzina | Piceoideae |
| Rodzaj | świerk |
| Gatunek | świerk kłujący |
| Nazwa systematyczna | |
| Picea pungens | |
| Engelm. 1879 | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Świerk kłujący, świerk srebrny (Picea pungens Engelm. 1879) - gatunek wiecznie zielonego drzewa z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Świerk kłujący pochodzi z Gór Skalistych w zachodniej części Ameryki Północnej.
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Korona stożkowata, zazwyczaj bardzo gęsta.
- Pień
- Osiąga wysokość do średnio 30 m, w warunkach naturalnych wyjątkowo do 46 m. Średnica pnia do 1,5 m. Kora cienka i popękana, szarobrązowa, u starszych drzew brunatnoszara.
- Liście
- Igły długości 1,5-3 cm, ostro zakończone, o czworokątnym przekroju, niebieskozielone lub niebieskoszare. Ułożone promieniście dookoła pędów.
- Kwiaty
- Gatunek jednopienny. Kwiaty żeńskie szyszeczkowate i zielonkawe, osadzone pionowo na końcach pędów. Kwiaty męskie długości do 3 cm, podłużne, o żółtawym zabarwieniu.
- Szyszki
- Zwisające, jasnobrązowe, długości 4-7 cm. Łuski szerokie u podstawy, zwężają się ku końcowi.
- Biotop
- Występuje na wysokości pomiędzy 1800 a 3300 m n.p.m. Tworzy lasy mieszane z sosną wydmową, topolą osiką i daglezją. Porasta także brzegi rzek i wilgotne, cieniste zbocza.
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina ozdobna - drzewo cenione w ogrodnictwie, szczególnie za dużą odporność na zanieczyszczenia środowiska. Sprowadzony po raz pierwszy do Europy pod koniec XIX w. Wyhodowano odmiany sadzone w parkach, ogrodach a także formy karłowate nadające się do uprawy w donicach.
[edytuj] Odmiany
W wyniku celowej selekcji powstało wiele odmian o zróżnicowanych cechach pokroju i zabarwienia igieł.
- 'Argentea'
- 'Białobok'
- 'Blue Pearl'
- 'Corbet'
- 'Donna's Rainbow'
- 'Early Cones'
- 'Fat Albert'
- 'Fat Mac'
- 'Glauca'
- 'Glauca Cecilia'
- 'Glauca Globosa'
- 'Glauca Pendula'
- 'Green Globe'
- 'Hermann Naue'
- 'Hillside'
- 'Hoopsii'
- 'Hoto'
- 'Hunnewelliana'
- 'Iseli Fastigiata'
- 'Iseli Foxtail'
- 'Koster'
- 'Koster Pendula'
- 'Lucky Strike'
P. pungens 'Glauca globosa' - 'Maigold'
- 'Marciniec'
- 'Mesa Verde'
- 'Montgomery'
- 'Mrs. Cesarini'
- 'Prostrata'
- 'Saint-Mary Broom'
- 'Sonia'
- 'Stanleys Pygmy'
- 'Virgata'
- 'Walnut Green'
Świerk kłujący mylony jest czasem ze świerkiem sitkajskim (Picea sitchensis) lub świerkiem Engelmanna (Picea engelmannii). Pierwszy pochodzi z tego samego areału, odróżnia się szczególnie cienkimi i twardymi igłami. Świerk Engelmanna również pochodzi z Gór Skalistych, ale ma bardziej miękkie igły i wężej zakończone łuski szyszek.
