Życie Podkarpackie
Z Wikipedii
Życie Podkarpackie - jeden z tygodników wydawanych w województwie podkarpackim.
Powstał w 1967 jako Życie Przemyskie, od stycznia 1999 przyjął nazwę Życie Podkarpackie.
Ukazuje się w środy w nakładzie 16 - 19 tysięcy ezemplarzy, na obszarze byłego województwa przemyskiego, czyli w powiatach: jarosławskim, lubaczowskim, przemyskim i przeworskim.
Historia tygodnika:
Tygodnik powstał w roku 1967, dokładnie 8 listopada z inicjatywy lokalnego PZPR jako Życie Przemyskie. Wybór daty był nieprzypadkowy, gdyż partia chciała w ten sposób uświetnić przypadającą wówczas rocznicę wybuchu rewolucji październikowej. Pierwszy numer pod redakcją Zbigniewa Ziembolewskiego w całości niemal był poświęcony obchodom wspomnianego wydarzenia – na łamach pojawił się nawet pierwszy konkurs dot. wiedzy o rewolucji. Podobnie jak dzisiaj kosztował on 2 złote, liczył jednak 8 stron i został wydrukowany w 5 tysiącach egzemplarzy. Dla porównania Nowiny Rzeszowskie kosztowały wówczas 50 groszy. Przez pierwszych kilka lat Zycie miało charakter gazety miejskiej, skupiając się głównie na opisywaniu wydarzeń mających miejsce w Przemyślu. Wysoka cena sprawiła, że była kupowana głównie przez zamożną ludność.
Życie Przemyskie aż do 1979 miało charakter tygodnika społecznego – a przynajmniej takie określenie zawierała czołówka gazety. Pełniła ona wówczas rolę tuby propagandowej władz miasta – poniekąd było to jednak usprawiedliwione faktem, że tytuł przez kilka pierwszych lat był nie przynosił zarobku, a deficytowy wówczas papier, na którym był drukowany był formą przyznawanej pomocy ze strony wydawcy – RSW Prawa Książka Ruch.
Pomimo silnych nacisków partyjnych związanych przede wszystkim z narzucaniem tematyki w następnym roku nakład tygodnika przekroczył 8 tysięcy. W 1972 roku było już 10 tyś, by w połowie lat siedemdziesiątych osiągnąć stabilną przez długi czas liczbę 15 tysięcy. Największą popularnością Życie Przemyskie cieszyło się na początku lat osiemdziesiątych, kiedy to sprzedawało się średnio w 28 tysiącach egzemplarzy. Rekord padł w grudniu 1980, kiedy to sprzedało się 31120 egzemplarzy. Zwroty w porównaniu z dzisiejszymi wydają się śmiesznie małe: przeciętnie w tych latach wynosiły ok. 4% by w czasach szczytowej popularności spaść do 0,4%. Na pewno było to spowodowane praktycznie brakiem konkurencji. Jednocześnie dużą popularnością cieszyły się stałe rubryki: Z urzędu stanu cywilnego, Zza kratek, czy dość kontrowersyjne wówczas Podkasane Dziewczyny – cykl fotografii mający poniekąd kontynuację we współczesności. Bogata i różnorodna zawartość (nie licząc rzecz jasna linii politycznej) równoważona była bardzo długim, nawet jak na standardy tygodnika, cyklem redakcyjnym. Od zamknięcia numeru do ukazania się go w sprzedaży mijało 9 dni, dziennikarz zaś musiał czekać na wydrukowanie tekstu 15 dni. Mankament ten zniknął dopiero w latach dziewięćdziesiątych.
Kluczowym dla tygodnika okresem była połowa lat siedemdziesiątych i reforma terytorialna kraju, która sprawiła, że z periodyku lokalnego przekształciła się w medium wojewódzkie. Reforma sprawiła, że tytuł docierał do wszystkich gmin województwa. Co ciekawe – wspomniana reforma została ledwie odnotowany na łamach. Kolejnym przełomowym momentem był oczywiście upadek PRL-u. W 1991 roku, po zakończeniu działalności przez Komisję Likwidacyjną RSW tytuł zaczął być wydawany pod egidą spółki Ziemia Przemyska. 10% udziałów trafiło do Urzędu Miejskiego. Rok później już całość udziałów należała do trzech założycieli spółki, którzy pozostają niej oraz w redakcji do dziś: Mikuły, Gwiazdonia i Wilguckiego. W styczniu 1999 roku w związku z kolejną zmianą administracyjną tygodnik zmienia swoją nazwę – zaczyna ukazywać się jako Życie Podkarpackie. Zmiana nazwy pociągnęła za sobą również zmianę szaty graficznej, która na dobrą sprawę utrzymała się do dziś. Logo – niebiesko-czerwony napis „Życie podkarpackie” jest bezpośrednim rozwinięciem poprzedniego. Zachowanie ciągłości tego typu pozwoliło zmienić nazwę bez utraty czytelników – nie bez znaczenia był tu również lokalny charakter tygodnika i przyzwyczajenie do niego czytelników.
Lata dziewięćdziesiąte to kolejne zawirowania w nakładzie. Początkowo mały, systematycznie rósł – 1995 rok to 12 tyś. potem kolejno: 14, 17, 19, 20 i w końcu 24 tysiące egzemplarzy na przełomie wieków. W porównaniu do czasów PRL-u znacznie wzrosła stopa zwrotu – w różnych okresach zwracano ok. 15-20%. Ta ostatnia liczba najlepiej oddaje zwroty, jakie mają miejsce dzisiaj.
Życie Pokarpackie dzisiaj:
Na pewno przyczyniło się do tego pojawienie się konkurencji – największą dla Życia są i były Nowiny. Są one gazetą regionalną ukazującą się codziennie, od poniedziałku do piątku, od ponad 50 lat na terenie województwa podkarpackiego oraz części wschodniej województwa świętokrzyskiego. To obecnie najchętniej czytany dziennik na Podkarpaciu. W konkurencji z nim zaletą Życia jest jednak bardziej lokalny charakter, który sprawia, że zyskał on sobie dobrą pozycję przede wszystkim dla miejscowych, małych przedsiębiorców – i jak twierdzi redakcja – ci, obok lokalnych dystrybutorów większych firm są głównymi reklamodawcami. Drugą grupą są drobni, indywidualni ogłoszeniodawcy, którym zależy przede wszystkim na dotarciu do lokalnych interesantów. Także ci częściej wybierają Życie.
Dziś gazeta osiągnęła nakład rzędu 17 tysięcy zatrudniając w sumie 19 osób. Z uzyskanych przeze mnie wiadomości wynika, że zarobki dużej części z nich mieszczą się poniżej średniej krajowej.
Brak wydzielonego w redakcji stanowiska korektora sprawia, że stosunkowo często w tygodniku zdarzają się różnego rodzaju lapsusy: głównie powtórzenia, błędy stylistyczne, interpunkcyjne, rzadziej ortograficzne czy literówki. Jeśli chodzi o tematykę tekstów, to można niestety odnieść wrażenie, że tygodnik woli z władzami lokalnymi żyć dobrze ¬– ta powszechna opinia jest żywa wśród czytelników mimo pojawiających się niekiedy tekstów na wskroś krytycznych.
Życie Podkarpackie często stawia się w roli patrona medialnego imprez kulturalnych w Przemyślu. Wystarczy wymienić tu m.in. Dni Przemyśla czy chociażby Wielkie Manewry Szwejkowskie. Da się również odczuć aktywną postawę tygodnika w promowaniu lokalnej kultury i sportu. Działy te (szczególnie ten ostatni) zajmują w gazecie stosunkowo dużo miejsca.
Jeśli chodzi o skład, to jest on nieco chaotyczny – kolorystyka elementów tygodnika nawiązuje do logo, jednak dwa rodzaje czcionek użyte w nadtytule i wiszące podpisy pod zdjęcia dopełniają wrażenia chaosu. Potęguje je również najwyraźniej dość przypadkowy rozkład newsów. Wszelkie ramki, w przeciwieństwie do newsów nie są justowane, co jest raczej standardem – inna sprawa, że nie zawsze odróżniają się one od wspomnianych. Uboga górna pagina składająca się z linii i numeracji stron uzupełniana jest umieszczonym w pionie, w dolnej części marginesu tytułem i datą wydania.
Wykształcenie – nikt z obecnych pracowników nie jest dziennikarzem z dyplomem takiego kierunku. Licencjatem takim mógł pochwalić się jeden z byłych współpracowników. Większa część redakcji posiada wykształcenie wyższe (głównie niepełne) – pozostali średnie.
Redakcja:
Redaktor naczelny - Artur Wilgucki
PRZEMYŚL
Sekretariat - Magdalena Iljaszewicz
Adiustacja tekstów - Urszula Gielo
Dziennikarze - Olga Hryńkiw, Małgorzata Szturm, Hubert Lewkowicz, Mariusz Godos, Jacek Szwic
Sport - Mariusz Godos, Józef Zagulak
Korekta - Helena Seniów, Zofia Bobrowicz
Dział techniczny - Mariusz Kościuk, Maciej Żurawski, Maria Wojcieszonek
Biuro Reklam i Ogłoszeń - Monika Kukurska
Dział marketingu - Joanna Olech
JAROSŁAW
redaktor prowadzący - Ewa Kłak-Zarzecka sekretariat - Iwona Kusy
