10.5 cm leFH 18/1 auf Waffenträger GW IV b
Z Wikipedii
| 10.5 cm leFH 18/1 auf Waffenträger GW IV b | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  III Rzesza |
| Producent | Krupp |
| Typ pojazdu | haubica samobieżna |
| Trakcja | gąsienicowa |
| Załoga | 5 osób |
| Historia | |
| Prototypy | 1943 |
| Wyprodukowano | 5 szt. |
| Dane techniczne | |
| Silnik | silnik gaźnikowy Maybach HL90 |
| Transmisja | mechaniczna, 6 biegów do przodu, 1 wsteczny |
| Pancerz | stalowy, 10-30 mm |
| Długość | 6,00 m |
| Szerokość | 3,00 m |
| Wysokość | 3,00 m |
| Masa | 23 t |
| Osiągi | |
| Prędkość | 45 km/h |
| Zasięg | 300 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 x haubica 10.5 cm leFH18/1 (60 nab.) | |
| Wyposażenie dodatkowe | |
| radiostacja FuG Spr F | |
10.5 cm leFH 18/1 auf Waffenträger GW IV b (Heuschrecke 10) - niemiecka haubica samobieżna z okresu II wojny światowej. Powstały tylko 3 prototypy.
W 1941 roku w zakładach Krupp powstałą krótka seria dział samobieżnych 10.5 cm leFH 18/1(Sf) auf Geschützwagen IVb. Wykorzystywały one podwozie oryginalne, nie stosowane w żadnym innym pojeździe podwozie na którym osadzono wieżę z haubicą kalibru 105 mm. Wieża mogła obracać się o 70°. Po testach serii prototypowej liczącej 8 sztuk postanowiono że pojazd ten nie trafi do uzbrojenia. Uznano bowiem że docelowa konstrukcja powinna mieć wieże obrotową i możliwość prowadzenia ognia w dowolnym kierunku, a jego główne uzbrojenie powinno być demontowane i po wyposażeniu w koła być używane jako działo polowe. Ponieważ wiadomo było że szybkie opracowanie takiej konstrukcji nie będzie możliwe, jako rozwiązanie tymczasowe postanowiono wprowadzić haubicę leFH 18/2 auf Fgst PzKpfw II(Sf) z uzbrojeniem zamocowanym w nieruchomej kazamacie i jednocześnie kontynuować prace nad konstrukcją docelową.
W 1943 roku powstały trzy prototypy docelowej haubicy samobieżnej. Wykorzystywała ona podwozie haubicy SdKfz 165 Hummel (15cm schwere Panzerhaubitze auf Geschsützwagen III/IV (Sf)). Pozbawiono je nieruchomej kazamaty z działem 150 mm i w jej miejsce zamocowano obrotową wieże z haubicą 105 mm. Wieża mogła być zdjęta w całości i zamocowana na jednoosiowej przyczepce. Nieużywana przyczepka była po rozmontowaniu przewożona przymocowana do tylnej części pojazdu. Po testach produkcji seryjnej nie rozpoczęto, a zamiast tego rozpoczęto prace nad haubicą samobieżną Heuschrecke 15 wykorzystującą podwozie czołgu PzKpfw V Panther.
[edytuj] Bibliografia
- Peter Chamberlain, Hilary L. Doyle: Encyclopedia of German tanks of World War Two. A complete illustrated directory of German battle tanks, armourwd cars, self-propelled guns and semi-tracked vehicles, 1933-1945. London: Arms and Armor Press, 1978. ISBN 0-85368-202-X.
