135 Hertha
Z Wikipedii
| (135) Hertha | |
| Odkrywca | Christian Peters |
| Data odkrycia | 18 lutego 1874 |
| Nr kolejny planetoidy | 135 |
| Charakterystyka orbity (J2000) | |
| Występowanie planetoidy |
Pas główny rodzina Nysa |
| Średnia odległość od Słońca |
2,4280968 j.a. |
| Mimośród | 0,20653464 |
| Peryhelium | 1,92661071 j.a. |
| Aphelium | 2,92958288 j.a. |
| Okres obiegu wokół Słońca |
3 lat 286 dni 23 godzin |
| Średnia prędkość orbitalna |
19,11435942 km/s |
| Nachylenie orbity względem ekliptyki |
2,30560679° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica | 79,24 km |
| Masa | 5,2 × 1018 kg |
| Średnia gęstość | ? g/cm3 |
| Okres obrotu wokół własnej osi |
8,4006 h |
| Albedo | 0,1436 |
| Jasność absolutna | 8,23 m |
| Typ spektralny | Typ M |
| Średnia temperatura powierzchni | ~179K |
135 Hertha - planetoida z grupy pasa głównego asteroid.
Spis treści |
[edytuj] Odkrycie
Została odkryta 18 lutego 1874 roku w Clinton położonym w hrabstwie Oneida w stanie Nowy Jork przez Christiana Petersa. Nazwa planetoidy pochodzi od Nerthus bogini germańskiej zwanej też Herthą.
[edytuj] Orbita
Okrąża Słońce w ciągu 3,79 lat, w średniej odległości 2,43 j.a. 135 Hertha należy do rodziny planetoidy Nysa.
[edytuj] Zobacz też
- Lista planetoid
- Rodzina planetoidy Nysa
- Przegląd zagadnień z zakresu astronomii i astronautyki
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Baza danych małych ciał Układu Słonecznego Jet Propulsion Laboratory
- 135 Hertha w bazie JPL
- Diagram orbity 135 Hertha
... | Poprzednia planetoida | 135 Hertha | Następna planetoida | ...
