6 Lwowski Pułk Artylerii Lekkiej
Z Wikipedii
6 Lwowski Pułk Artylerii Lekkiej- polska jednostka artylerii Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej.
Spis treści |
[edytuj] Geneza
11 września 1941 roku w Tockoje pod Czkałowem rozpoczęto formowanie 6 Dywizji Piechoty z 6 pułkiem artylerii lekkiej. Pod koniec stycznia 1942 roku dywizję przeniesiono do Szachriziabska w Uzbekistanie, 6 pułk artylerii lekkiej zakwaterowano w Jakkobag 20 km od Szachriziabska. W kwietniu 1942 roku pułk otrzymał sprzęt do szkolenia: 1 haubicę 122 mm i 1 armatę 76 mm. W związku z ewakuacją do Iranu, przeprowadzoną w sierpniu, od października 1942 roku rozpoczęto reorganizację Armii Polskiej na Wschodzie i przechodzenie na etaty brytyjskie. Na początku 1943 roku, wobec braku możliwości uzupełnienia stanów armii ochotnikami i poborowymi z ZSRR oraz brakach i ubytkach w stanach osobowych istniejących jednostek, rozwiązano m.in. 6 Dywizję Piechoty. Ostatecznie 6 Lwowski Pułk Artylerii Lekkiej wszedł w skład artylerii 5 Kresowej Dywizji Piechoty. W sierpniu 1943 roku jednostki 2 Korpusu Polskiego przemieściły się do Palestyny, gdzie przeszły intensywne szkolenie. Przegrupowanie do obozu Quassassin pod Ismailą w Egipcie rozpoczęto w grudniu 1943 roku, skąd - przez porty w Aleksandrii, Suezie i Port Saidzie - na początku 1944 roku, 6 Lwowski Pułk Artylerii Lekkiej wyekspediowano do Włoch.
[edytuj] Dowódcy
mjr Stanisław Świniarski
ppłk Czesław Obtułowicz
[edytuj] Etat wojenny - sowiecki
Skład dywizyjnego pułku artylerii:
- dowództwo pułku z baterią dowodzenia
- 2 dywizjony ogniowe:
- 2 czterodziałowe baterie armat 76 mm
- 1 czterodziałowa bateria haubic 122 mm
Wg etatu pułk liczyć miał 85 oficerów i 970 kanonierów.
[edytuj] Etat wojenny - brytyjski
Skład dywizyjnego pułku artylerii:
- dowództwo pułku - bez organów sztabowych. Funkcje te wykonywali: adiutant, oficer informacyjny i oficer d/s kwatermistrzowskich,
- bateria dowodzenia
- 3 dywizjony po 2 baterie czterodziałowe armat 25-funtowych (87,6 mm).
Etat przewidywał 50 oficerów i 679 podoficerów i szeregowych.
[edytuj] Działania bojowe
Działania bojowe pułk rozpoczął 24 marca 1944 roku w rejonie Cerasuola wspierając walczące oddziały własne i włoskie do 13 kwietnia 1944 roku, kiedy to rozpoczęły się przygotowania do walk o Monte Cassino. 23 kwietnia pułk zajął stanowiska ogniowe pod Monte Cassino. Aż do rozpoczęcia natarcia (11 maja 1944 roku godz. 23.00) był jedynym czynnym pułkiem artylerii w składzie 5 Kresowej Dywizji Piechoty, dlatego jego stanowiska ogniowe były codziennie ostrzeliwane. Do 24 maja 1944 roku pułk wystrzelił ponad 49 tys. pocisków oraz wystawił pluton piechoty do wsparcia ataku na wzgórze 575. Od 17 czerwca do 11 lipca 1944 roku wziął udział w działaniach nad rzeką Chienti - walki o S. Biaggio i Filotrano. Do działań pościgowych za nieprzyjacielem pułk wydzielił II dywizjon, który dołączył do 15 Pułku Ułanów Wielkopolskich. Od 14 lipca rozpoczęły się działania o Anconę. Od 25 lipca walki o M. Ostra i Filetto i wzgórza w rejonie Scapanzzano - S. Lucia. Następnie wraz z 6 Lwowską Brygadą Piechoty przeszedł pod rozkazy 3 Dywizji Strzelców Karpackich. W ramach 3 DSK została utworzona grupa złożona z 2 Brygady Pancernej i 6 Lwowskiej Brygady Piechoty, która wzięła udział w tzw. Bitwie o Caminate - 18 sierpnia 1944 roku. W ciągu 2 dni walki pułk zużył ponad 8500 pocisków. Zdobyto 45 czołgów i dział oraz wyeliminowano z dalszych działań niemiecką 278 DP. Ostatnie walki o Linię Gotów pułk toczył w rejonie na południowy zachód od Pesaro. Ogółem pułk wystrzelił ponad 60 tys. pocisków. W trakcie odpoczynku w San Elpidio pułk wymienił ponad 70 % luf - segregując, porównując i przestrzeliwując działa. Wypoczynek przerwano w trybie alarmowym, wzmacniając 11 Dywizję Nowozelandzką pod Rimini. Na skutek ulewnych deszczów i powodzi przygotowania do natarcia zostały przerwane, a pułk przez Asyż i Arezzo przeszedł do działań w Apeninach. Współdziałał z różnymi oddziałami dywizji, przechodząc w końcu do działań obronnych na stanowiskach ogniowych pod Mrisighella do 11 lutego 1945 roku. Od 6 marca 1945 roku rozpoczęły się przygotowania do ofensywy na Bolonię. Ofensywa rozpoczęła się 9 kwietnia 1945 roku. Po zdobyciu rzeki Senio pułk cały czas wspierał działania piechoty i czołgów. Do czasu zdobycia Bolonii pułk stracił 6 zabitych i 10 rannych. Działania w kampanii włoskiej pułk zakończył w rejonie koncentracji Dywizji pod Il Ponte.
[edytuj] Bilans kampanii we Włoszech
W trakcie działań wystrzelono ponad 185 tys. szt. pocisków, wymieniono praktycznie dwukrotnie lufy armatnie, poległo 13, rannych zostało 65, zmarło w szpitalach 36 żołnierzy.
Odznaczono:
- Orderem Virtuti Militari - 22
- Krzyżem Walecznych - 247,
- Krzyżem Zasługi z Mieczami - 153,
- Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino - 707,
- Medalem Wojska - 696,
- Medale sprzymierzonych - 8.
[edytuj] Literatura:
Maciej Szczurowski — Artyleria PSZ na Zachodzie w II wojnie światowej, Piotrków Trybunalski-Warszawa 2000. ISBN 83-87050-91-1
[edytuj] Zobacz też
Wojsko Polskie we Francji: 1 pal • 1 pac • 2 pal • 2 pac • 3 pal • 3 pac • 4 pal • 4 pac Polskie Siły Zbrojne w ZSRR: 5 pal • 6 pal • 7 pal • 8 pal • 9 pal • 10 pal • 7 pac • 8 pac • 9 pac
1 Korpus: 1 DPanc: 1 pam • 2 pam • 1 pappanc • 4 DP: 3 pam • 14 pal • 15 pal • 4 pappanc 2 Korpus: 3 DSK: 1 pal • 2 pal • 3 pal • 3 pappanc • 5 KDP: 4 pal • 5 pal • 6 pal • 5 pappanc • 2 DPanc: 16(8) pal • 2 GArt: 7 pak • 9 pal(pac) • 10 pac • 11 pac • 12 pac • 13 pac • 7 pappanc • 1 pap • 7 DP: 17(7) pam
