Abiasz (król Judy)
Z Wikipedii
Abiasz, Abijjam, Abijahu (hebr. אביה) (zm. między 915 a 908 p.n.e.) - król Judy.
Syn Roboama, króla Judy, i Maaki. Po śmierci ojca został królem Judy.
Literatura jest zgodna co do tego, że panował pod koniec X w. p.n.e. Jako daty panowania podaje się lata 913-911 p.n.e.[1] oraz 910-908 p.n.e.[2] Prowadził zwycięską wojnę z Jeroboamem I, królem Izraela. Przyłączył do Judy miasta Betel, Jeszanę i Efron. Miał czternaście żon, dwudziestu dwóch synów i szesnaście córek. Zmarł w Jerozolimie, gdzie został pochowany.
Kolejnym królem Judy został jego syn Asa.
Przypisy
- ↑ James B. Pritchard, Wielki Atlas Biblijny, Oficyna Wydawnicza "Vocatio", Warszawa 1994, ISBN 83-85435-47-6, str. 9 oraz J. E. Morby, Dynastie świata, Kraków 1995, ISBN 83-7006-263-6, s. 50.
- ↑ M. Bocian, Leksykon postaci biblijnych, s. 21.
[edytuj] Bibliografia
- Bocian M., Leksykon postaci biblijnych, Kraków 1995, s. 21.
- Bosak P. Cz., Postacie Nowego Testamentu, Poznań - Pelplin 1996, s. 19.
