Abu Hurejra
Z Wikipedii
Abu Hurejra (Tell Abu Hurejra) – mezolityczne i neolityczne stanowisko archeologiczne położone na płaskowyżu na zachodnim brzegu Eufratu w zachodniej Mezopotamii. Stanowisko zajmuje tell o powierzchni 11,5 ha.
Abu Hurejra dostarczyła archeologii znalezisk, które dokumentują początki rolnictwa – okres przejścia od zbieractwa do uprawy zbóż. Obecnie stanowisko leży pod wodami sztucznego zbiornika Jeziora Assad, powstałego po wybudowaniu tamy Tabqa. Tell został przebadany w latach 1972-1973 przez brytyjskich archeologów Andrew Moore'a i Gordona Hillman'a.
Całoroczna osada została założona około 11500 p.n.e. przez ludność kultury natufijskiej w miejscu, w którym kończył się szlak migracyjny gazeli. Pierwszą osadę tworzyły koliste szałasy zagłębione w grunt i nakryte kawałkami drewna i gałęzi. Początkowo obozowisko zamieszkiwało kilka rodzin, jedak już około 8000 p.n.e., z powodu nowatorskich form zdobywania żywności, liczba mieszkańców wzrosła do czterystu, a Abu Hurejra stała się największą osadą na Bliskim Wschodzie. Mieszkańcy osady zajmowali się łowiectwem (szczególnie gazeli) i zbieractwm dziko rosnących zbóż. Około 9500 p.n.e. mieszkańcy osady zapoczątkowali świadomą uprawę zbóż, stając się tym samym pierwszymi rolnikami na Bliskim Wschodzie. Osada została opuszczona około 5900 p.n.e.
