AGM-88 HARM
Z Wikipedii
| AGM-88 HARM | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Stany Zjednoczone |
| Producent | Raytheon |
| Typ | powietrze-ziemia |
| Przeznaczenie | przeciwradarowa |
| Historia | |
| Data konstrukcji | 1983 |
| Używana w latach | 1985 - obecnie |
| Dane techniczne | |
| Długość | 4140 mm |
| Średnica | 254 mm |
| Rozpiętość | 1016 mm |
| Napęd | Thiokol na paliwo stałe |
| Prędkość | 2280 km/h |
| Naprowadzanie | na źródło promieniowania |
| Masa | 360 kg |
| Masa głowicy | 68 kg |
| Typ głowicy | kumulacyjna odłamkowa |
| Zasięg | 48 km |
| Użytkownicy | |
| Stany Zjednoczone | |
AGM-88 HARM — akronim nazwy angielskiej Air to Ground Missile-88 oraz High speed Anti Radiation Missile - ultra szybki przeciwradarowy pocisk rakietowy. Amerykański naddźwiękowy pocisk rakietowy klasy powietrze-ziemia, służący do niszczenia urządzeń radarowych przeciwnika, zwłaszcza systemów obrony przeciwlotniczej, naprowadzając się na źródło emitowanych przez nie sygnałów.
Pocisk zaprojektowany przez Texas Instruments jako następca przeciwradarowych pocisków rakietowych poprzednich generacji AGM-45 Shrike i AGM-78 Standard ARM jest obecnie produkowany przez korporację Raytheon.
AGM-88 HARM jest zdolny do atakowania określonego celu bez względu na liczbę innych źródeł promieniowania radarowego. Naprowadzanie na cel po wystrzeleniu odbywa się całkowicie automatycznie przy pomocy wbudowanej w część dziobową pocisku anteny odbiorczej. Napęd pocisku stanowi silnik rakietowy Thiokol na stały materiał pędny o niskiej emisji dymu, który umożliwia rozpędzenie go do prędkości naddźwiękowej. Głównymi nosicielami HARMów są samoloty marynarki i piechoty morskiej Stanów Zjednoczonych EA-6B Prowler i F/A-18 Hornet. USAF po wycofaniu ze służby samolotów F-4G Phantom II posiada tylko jedną maszynę zdolną do przenoszenia HARMów, F-16C Fighting Falcon.
Pocisk w wersji AGM-88B HARM posiada unowocześnioną elektronikę oraz oprogramowanie, a także programowalną pamięć elektroniczną.
System HARM składa się z wyrzutni LAU-118(V)1/A i specjalistycznych urządzeń elektronicznych zainstalowanych na pokładzie samolotu. System ma za zadanie wykrycie i namierzenie wybranego celu, a następnie po przesłaniu danych do pamięci pocisku HARM wystrzelenie go w jego kierunku. Duża czułość głowicy naprowadzającej umożliwia atakowanie celów również z tyłu i z boku, nie tylko od przedniej części radaru emitującej największe promieniowanie.
[edytuj] AGM-88E AARGM
W celu zwiększenia efektywności i niezawodności pocisku podjęto prace rozwojowe nad pociskiem oznaczonym jako AGM-88E AARGM skrót od Advanced Anti- Radiation Guided Missile - zaawansowany przeciwradarowy naprowadzany pocisk rakietowy. Projekt ma na celu zbudowanie pocisku zdolnego do naprowadzania się w dwóch trybach, pasywnym i aktywnym. Tryb pasywny, jak w pocisku poprzedniej wersji, polega na naprowadzaniu się na źródło promieniowania elektromagnetycznego emitowane przez urządzenia radarowe, natomiast aktywny tryb wykorzystuje wbudowany radar działający na falach milimetrowych do namierzenia celu w przypadku jego wyłączenia i zaprzestania emisji, lub użycia przez przeciwnika środków przeciwdziałania namierzeniu.
Pocisk w wersji AGM-88E jest obecnie (2006) w fazie projektu i nie wyznaczono jeszcze terminu prób.
[edytuj] Użycie bojowe
Pociski AGM-88 HARM zostały wprowadzone do uzbrojenia amerykańskich sił zbrojnych w marcu 1983 roku. Pierwsze użycie bojowe zanotowano podczas amerykańskiej operacji przeciw Libii w 1986 roku, gdy przy pomocy HARMów zniszczono cele w okolicach zatoki Wielka Syrta. W 1991 roku podczas wojny w Zatoce Perskiej pociski HARM były intensywnie używane przeciwko irackim stacjom radarowym i systemom obrony przeciwlotniczej.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- AGM-88 data sheet ulotka firmy Raytheon ze schematem i ilustracjami. (en)
- Information on AGM-88 HARM informacje w witrynie FAS Federacji Amerykańskich Naukowców (Federation of American Scientists). (en)
- informacje o pocisku AGM-88 HARM w witrynie Globalsecurity.org (en)
