Albrecht Antoni Wilhelm Radziwiłł
Z Wikipedii
Albrecht Antoni Wilhelm Rafał Mikołaj książę Radziwiłł herbu Trąby - zwany Abą - (ur. 30 października 1885 w Berlinie, zm. 18 grudnia 1935 w Warszawie)
Syn Jerzego Fryderyka i Marii Róży z Branickich, brat Karola Mikołaja. Żonaty z Dorotą Parker Deacon (małżeństwo kanonicznie unieważniono w 1922). Córka Elżbieta Maria Radziwiłłówna. Był 16. ordynatem nieświeskim, 13. ordynatem kleckim. Pomimo utraty części majątku po traktacie ryskim (1921) ofiarował ze swoich dóbr (ok. 80 tys. ha) dwadzieścia folwarków na cele osadnictwa wywłaszczonych przez bolszewików za granicą wschodnią. W 1906 ukończył Szkołę Paziów w Sankt Petersburgu. W czasie I wojny światowej wspierał formujące się u boku Rosjan oddziały polskie Królestwa Polskiego. W 1917 wspierał I Korpus Polski. W swoim zamku na Nieświeżu utrzymywał szpital dla polskich żołnierzy. W 1919 wstąpił do 12. Pułku Ułanów Podolskich, gdzie mimo paraliżu służył w taborach. Odszedł ze służby jako podporucznik rezerwy. Wspomagał finansowo szkoły, studentów, fundował kościoły i kaplice. W 1926 gościł w Nieświeżu Józefa Piłsudskiego i czołowych polityków nurtu konserwatywnego. Spotkanie to wywołało sensację w ówczesnym życiu politycznym.
Był wiceprezesem Związku Obrońców Kresów Wschodnich. Należał do Wileńskiego Towarzystwa Dobroczynności. Był kawalerem krzyża honoru i dewocji zakonu św. Jana z Jerozolimy (maltańczycy), kawalerem wielkiego krzyża po sprawiedliwości zakonu św. Łazarza z Jerozolimy (lazaryci), kawalerem zakonu Obrońców Bożego Grobu (bożogrobcy). Odznaczony krzyżem kawalerskim Orderu Polonia Restituta.
Zmarł w swym warszawskim pałacu 18 grudnia 1935. Został pochowany na zamku w Nieświeżu.
