Alotropia
Z Wikipedii
Schemat struktury długiej nanorurki
Alotropia - zjawisko występowania różnych odmian krystalograficznych tego samego pierwiastka chemicznego.
Alotropia jest szczególnym przypadkiem polimorfizmu czyli różnopostaciowości substancji.
Odmiany alotropowe nie są różnymi stanami skupienia materii, ale przejścia z jednej odmiany alotropowej do drugiej są przemianami fazowymi pierwszego rzędu. Nie zachodzą one jednak w ściśle określonych temperaturach lecz są zależne od termicznej historii próbek. Powoduje to, że dany pierwiastek może występować w dwóch różnych odmianach alotropowych w tej samej temperaturze.
[edytuj] Najbardziej znane pierwiastki tworzące odmiany alotropowe:
- tlen występujący naturalnie w formie tlenu atmosferycznego, ozonu, dimeru O4 (tylko w stanie ciekłym - tzw. czerwony tlen).
- węgiel występujący w formie diamentu, grafitu, fulerenu, nanorurek i form poliynowych.
- fosfor występujący w formie fosforu czerwonego, białego, fioletowego i czarnego
- siarka występująca w formie romboidalnej, jednoskośnej i polimerycznej.
- żelazo o sieci regularnej przestrzennie centrowanej (α i δ) oraz regularnej ściennie centrowanej (γ).
Inne pierwiastki tworzące odmiany alotropowe:
