Amida (modlitwa)

Z Wikipedii

Amida (hebr. – stanie, zwana także szemone esre – osiemnaście błogosławieństw, lub תפילה Tefila – modlitwa) – obok Szema Jisrael jedna z dwóch głównych modlitw w judaizmie. Główny element trzech codziennych żydowskich nabożeństw: szaharit, minacha i maariw. Jest jedną z najstarszych modlitw w judaizmie synagogalnym, ostatecznie opracowaną, jak podaje Talmud, przez Gamaliela II pod koniec I w. n.e. Jej odmawianie zastępuje kult ofiarniczy po zburzeniu Drugiej Świątyni przez Rzymian w 70 r. n.e.

Modlitwę tworzy dziewiętnaście wezwań, skierowanych do Boga. Owo dziewiętnaste, odmawiane jako dwunaste, jest prośbą o zagładę heretyków, które zagrażały rabinicznej formie judaizmu. jednym z takich niebezpieczeństw było w owym czasie młode chrześcijaństwo W Szabat typowa struktura Amidy i liczba błogosławieństw ulega zmianie. Modlitwę odmawia się stojąc, ze złączonymi nogami (stąd jej nazwa). Najpierw modlitwę odmawiają zgromadzeni po cichu, przed rozpoczęciem występując trzy kroki do przodu a po zakończeniu cofając się, następnie powtarza ją głośno kantor. Pierwotnie głośne czytanie miało miejsce ze względu na tych, którzy nie znali modlitwy. Zamykając każde z usłyszanych wezwań swoim Amen, przyjmowali modlitwę jako swoją. Przy czytaniu Amidy przez kantora wymagana jest obecność minjanu. Pomiędzy drugim a trzeci wezwaniem odmawia się Keduszę, składający sie biblijnych wersetów. Kedusza zawiera anielskie wychwalanie Boga, w czasie jej odmawiania wierni stoją, czasem unosząc się na palcach. Przy odmawianiu Keduszy również wymagany jest minjan.

Kolejne wezwania Amidy noszą nazwy w polskim tłumaczeniu: 1. Praojcowie, 2. Potęga, 3. Świętość Imienia, 4. Rozumienie, 5. Skrucha, 6. Przebaczenie, 7. Wybawienie, 8. Uleczenie, 9. Błogosławieństwo lat, 10. Zgromadzenie wygnańców, 11. Sąd, 12. Przeciwko heretykom, 13. Sprawiedliwi, 14. Odbudowa Jerozolimy, 15. Królestwo Domu Dawida, 16. Przyjęcie modlitwy, 17. Służba świątynna, 18. Dziękczynienie, 19. Pokój

Można je wszystkie podzielić na trzy części: trzy pierwsze sławią Boga, kolejne trzynaście zawiera prośby skierowane do Niego, zaś ostatnie trzy to prośba o powrót na Syjon, podziękowanie za opiekę i cuda oraz prośba o pokój i pomyślność dla narodu Izraela. Pierwsza i ostatnia grupa błogosławieństw występuje zawsze.