Anders Limpar
Z Wikipedii
Anders Limpar (ur. 24 września 1965 w Sztokholmie), były piłkarz szwedzki grający na pozycji bocznego pomocnika. Podczas kariery piłkarskiej mierzył 174 cm wzrostu, ważył 70 kg.
[edytuj] Kariera klubowa
Limpar urodził się na przedmieściach Sztokholmu w gminie Solna w rodzinie o węgierskich korzeniach. Karierę piłkarską rozpoczął w klubie IF Brommapojkarna w 1981 roku debiutując w jego barwach w rozgrywkach drugiej ligi. W zespole tym Anders występował przez pięć pełnych sezonów i dopiero w 1986 roku trafił do pierwszej ligi, kiedy to podpisał kontrakt z Örgryte IS. Tam z kolei spędził trzy lata, a największym sukcesem było zajęcie 4. miejsca w lidze w 1988 roku. Latem tamtego roku Anders wyjechał do Szwajcarii by występować w zespole BSC Young Boys. W klubie z Berna nie osiągnął większych sukcesów i zaliczył 27 spotkań (zdobył też 7 goli). W 1989 roku został piłkarzem US Cremonese, włoskiego pierwszoligowca, dla którego strzelił 3 gole, ale pod koniec sezonu przeżył spadek do Serie B.
W 1990 roku kariera Limpara nabrała tempa, gdy 6 sierpnia podpisał kontrakt z angielskim Arsenalem. Klub ten zapłacił za 26-letniego wówczas Szweda milion funtów. W lidze zadebiutował 25 sierpnia w wygranym 3:0 spotkaniu z Wimbledonem. W całym sezonie 1990/1991 zaliczył 11 trafień będąc jednym z czołowych strzelców "The Gunners" i przyczynił się do wywalczenia tytułu mistrza Anglii. Rok później z Arsenalem zakończył rozgrywki ligowe na 4. pozycji, a w sezonie 1992/1993 zdobył z nim Puchar Ligi Angielskiej (2:1 w finale z Sheffield Wednesday). W sezonie 1993/1994 Arsenal zdobył Puchar Zdobywców Pucharów, ale Anders miał w tym mniejszy udział - odszedł z londyńskiego klubu w trakcie sezonu. W Arsenalu wystąpił 96 razy i strzelił 17 goli.
Limpar był bliski przejścia do Manchesteru City, ale ostatecznie za 1,6 miliona funtów trafił do Evertonu. W jego barwach swój pierwszy mecz rozegrał 26 marca, a "The Toffies" przegrali 0:1 z Tottenhamem Hotspur. W 1995 roku dotarł z Evertonem do finału Pucharu Anglii, a w nim Everton wygrał 1:0 z Manchesterem United po golu Paula Rideouta (Anders zaliczył asystę). W sezonie 1996/1997 Limpar zaliczył tylko dwa spotkania w barwach klubu z Liverpoolu i w styczniu 1997 został sprzedany za 100 tysięcy funtów do grającego w Division One Birmingham City.
W połowie 1997 roku Limpar wrócił do Szwecji. Przez półtora roku występował w stołecznym AIK Solna, w 1998 roku zdobywając mistrzostwo Szwecji. Na początku 1999 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych i został zawodnikiem zespołu Major League Soccer, Colorado Rapids. Spędził tam dwa sezony bez większych sukcesów. W 2001 roku przeszedł do Djurgårdens IF, ale nie rozegrał żadnego spotkania i powrócił do swojego pierwotnego klubu, IF Brommapojkarna, z którym wywalczył awans do drugiej ligi. W 2002 roku zakończył piłkarską karierę w wieku 37 lat.
[edytuj] Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Szwecji Limpar zadebiutował w 1987 roku. W 1990 roku został powołany przez selekcjonera Ole Nordina do kadry na Mistrzostwa Świata we Włoszech, na których wystąpił we dwóch grupowych meczach, przegranych po 1:2 z reprezentacją Brazylii i Szkocji.
W 1992 roku Limpar wystąpił na Mistrzostwach Europy, których gospodarzem była Szwecja. Tam był podstawowym zawodnikiem zespołu. Zagrał w trzech grupowych meczach: z Francją (1:1), z Danią (1:0) oraz Anglią (2:1). W półfinale z Niemcami, wszedł na boisko w 60. minucie, ale nie zdołał zapobiec porażce 2:3, w efekcie czego Szwedzi wywalczyli brązowy medal. W 1994 roku Anders znalazł się w kadrze na Mistrzostwa Świata w USA, ale miał niewielki udział w zajęciu przez "Trzy Korony" 3. miejsca na świecie - zagrał tylko przez 11 minut meczu o 3. miejsce z Bułgarią (4:0). Karierę reprezentacyjną zakończył w 1996 roku. W kadrze narodowej wystąpił w 58 meczach i strzelił 6 goli.
1 Andersson • 2 Eriksson • 3 Hysen • 4 Larsson • 5 Ljung • 6 R. Nilsson • 7 Nyhlen • 8 Schwarz • 9 Engkvist • 10 Ingesson • 11 Jansson • 12 L. Eriksson • 13 Limpar • 14 J. Nilsson • 15 Strömberg • 16 Thern • 17 Brolin • 18 Ekström • 19 M. Gren • 20 M. Magnusson • 21 Pettersson • 22 Ravelli • Trener: Nordin
1 Ravelli • 2 R. Nilsson • 3 J. Eriksson • 4 P. Andersson • 5 Björklund • 6 Schwarz • 7 Ingesson • 8 Rehn • 9 Thern • 10 Limpar • 11 Brolin • 12 L. Eriksson • 13 M. Nilsson • 14 Erlingmark • 15 Jansson • 16 K. Andersson • 17 Dahlin • 18 Ljung • 19 J. Nilsson • 20 Ekström • trener: Svensson
1 Ravelli • 2 R. Nilsson • 3 P. Andersson • 4 Björklund • 5 Ljung • 6 Schwarz • 7 H. Larsson • 8 Ingesson • 9 Thern • 10 Dahlin • 11 Brolin • 12 L. Eriksson • 13 M. Nilsson • 14 Kåmark • 15 Lučić • 16 Limpar • 17 Rehn • 18 Mild • 19 K. Andersson • 20 Erlingmark • 21 Blomqvist • 22 Hedman • Trener: Svensson
[edytuj] Bibliografia
- Profil na stronie National Football Teams (en) ostatni dostęp 8 mar 2008
