Andy Williams
Z Wikipedii
| Andrew Williams | ||
| Imię i nazwisko | Andrew Williams | |
| Data i miejsce urodzenia |
23 września 1977 Toronto, Kanada  |
|
| Pseudonim | "Bomber" | |
| Pozycja | napastnik | |
| Wzrost | 173 cm | |
| Waga | 73 kg | |
| Informacje klubowe | ||
| Obecny klub | Real Salt Lake | |
| Numer | 77 | |
| Kariera piłkarska | ||
|---|---|---|
| Lata | Klub | M (G) |
| 1997 1998 1998-1999 2000 2001-2002 2002 2003-2004 2004- |
Real Mona Harbour View Columbus Crew Miami Fusion New England Revolution NY MetroStars Chicago Fire Real Salt Lake |
? (?) ? (?) 41 (1) 20 (4) 25 (3) 19 (2) 49 (7) 43 (6) |
| Reprezentacja narodowa | ||
| Lata | Reprezentacja | |
| 1996-2006 |  Jamajka |
82 (12) |
Andrew Williams (ur. 23 września 1977 w Toronto), piłkarz jamajski grający na pozycji pomocnika. Mierzy 173 cm wzrostu, waży 73 kg.
[edytuj] Kariera klubowa
Williams urodził się w Toronto. W 1994 roku podjął naukę w University of Rhode Island i tam też występował w drużynie uniwersyteckiej. Do 1997 roku zdobył 52 gole i zaliczył 45 asyst. Po ukończeniu szkoły trafił na Jamajkę, do ojczyzny swoich rodziców i tam też występował najpierw w drużynie Real Mona, a następnie w stołecznym Harbour View. W 1998 roku zdobył z nim Puchar Jamajki.
Latem 1998 Williams został wybrany w drafcie do zespołu Major League Soccer, Columbus Crew. W Columbus grał przez dwa sezony, zdobył jednak tylko jednego gola, ale zaliczył 15 asyst. W 2000 roku opuścił zespół Crew i przeniósł się na Florydę by występować w Miami Fusion. W lidze zdobył 4 gole, ale w 2001 ponownie zmienił barwy klubowe. Został piłkarzem New England Revolution i był tam jednym z czołowych zawodników. W tym samym sezonie został uznany MVP w swojej drużynie. Z kolei w połowie 2002 roku wyjechał do nowojorskiego MetroStars, dla którego aż 13 asyst w sezonie i był pod tym względem najlepszym graczem w swojej drużynie.
Z kolei w 2003 roku Andy trafił do Chicago Fire i sięgnął wraz z partnerami z boiska po MLS Cup, czyli po mistrzostwo Stanów Zjednoczonych. W mistrzowskim sezonie Jamajczyk rozegrał 20 spotkań, w których zdobył 2 gole. Z kolei rok później czterokrotnie trafił do siatki rywali. W 2005 przeszedł do swojego obecnego klubu, Real Salt Lake. Zdobył wówczas 5 goli i uzyskał swój najlepszy dorobek bramkowy w karierze w jednym sezonie. W kolejnych sezonach był z kolei jednym z najlepszych asystentów w zespole Real.
[edytuj] Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Jamajki Williams zadebiutował w 1996 roku. W 1998 roku został powołany przez selekcjonera René Simõesa do kadry na Mistrzostwa Świata we Francji. Tam zagrał w jednym spotkaniu, przegranym 1:3 z Chorwacją. Karierę reprezentacyjną zakończył w 2006 roku po nieudanych eliminacjach do Mistrzostw Świata w Niemczech. Ogółem w drużynie narodowej wystąpił 82 razy i zdobył 12 goli. Ma za sobą także występy w reprezentacjach U-17, U-19 i U-21.
1 Barrett • 2 Malcolm • 3 Dawes • 4 Dixon • 5 Goodison • 6 Simpson • 7 Cargill • 8 Gayle • 9 Williams • 10 Boyd • 11 Whitmore • 12 Sewell • 13 Lawrence • 14 Ricketts • 15 Gardner • 16 Earle • 17 Lowe • 18 Burton • 19 Sinclair • 20 Powell • 21 Brown • 22 Hall • trener: Simões
