António Oliveira
Z Wikipedii
António Oliveira | ||
Data i miejsce urodzenia |
10 czerwca 1952 Penafiel, Portugalia |
|
Kariera piłkarska | ||
---|---|---|
Lata | Klub | M (G) |
1970-1979 1979 1980 1980-1981 1981-1985 1985-1986 |
FC Porto Real Betis FC Porto F.C. Penafiel Sporting CP Marítimo Funchal |
188 (69) 10 (1) 12 (1) 22 (10) 66 (27) 7 (0) |
Reprezentacja narodowa | ||
Lata | Reprezentacja | |
1974-1983 | Portugalia | |
Kariera trenerska | ||
Lata | Klub/Reprezentacja | |
1994-1996 1996-1998 2000-2002 |
Portugalia FC Porto Portugalia |
António Luís Alves Ribeiro Oliveira (ur. 10 czerwca 1952 w Penafiel) - były portugalski piłkarz i trener.
Spis treści |
[edytuj] Kariera piłkarska
António Oliveira piłkarską karierę rozpoczynał w 1970 roku w zespole FC Porto. Przez dziewięć sezonów spędzonych w ekipie "Smoków" wystąpił w 188 meczach i strzelił 69 goli. W sezonach 1977/78 i 1978/79 należał do czołówki ligowych strzelców, mając na koncie kolejno 19 i 16 trafień. Następnie na krótki okres czasu trafił do Hiszpanii, gdzie reprezentował barwy Realu Betis. W 1980 roku Oliveira powrócił do Porto, by latem przenieść się do F.C. Penafiel. Tam występował jednak tylko w sezonie 1980/81, w którym pełnił rolę grającego szkoleniowca. Wówczas w 22 spotkaniach zdobył dziesięć bramek i był wyróżniająca się postacią swojego zespołu. Kolejnym klubem w karierze António był Sporting CP. Portugalczyk grał tam przez 4 lata, w trakcie których w ligowych zmaganiach zaliczył 66 występów i 27 goli. Ostatnią drużyną w karierze Oliveiry było Marítimo Funchal. Barwy tego zespołu reprezentował w sezonie 1985/86, w którym zajął 12. miejsce w rozgrywkach ekstraklasy. Podczas swojej kariery António grał na pozycji pomocnika. Trzy razy zdobywał mistrzostwo kraju oraz trzy razy został wybrany najlepszym portugalskim piłkarzem - w 1978, 1981 i 1982 roku.
[edytuj] Kariera trenerska
W 1994 roku Oliveira został trenerem reprezentacji Portugalii, z którą w 1996 roku brał udział w Mistrzostwach Europy. Na imprezie tej Portugalczycy z siedmioma punktami na koncie zajęli pierwsze miejsce w swojej grupie, jednak w 1/4 finału nie sprostali Czechom, z którymi przegrali 1:0. Po tym turnieju António został szkoleniowcem FC Porto, z którym w 1998 roku wywalczył potrójną koronę - mistrzostwo, puchar oraz superpuchar Portugalii. W 2000 roku Oliveira po raz drugi został wybrany szkoleniowcem drużyny narodowej swojego kraju. Został zwolniony w 2002 roku po zupełnie nieudanych dla Portugalczyków Mistrzostwach Świata. Wymieniani wśród faworytów do końcowego triumfu "Selecção das Quinas" nie wyszli nawet ze swojej grupy, w której za rywali mieli Koreę Południową, Stany Zjednoczone oraz Polskę, z którą wygrali 4:0.
1 Vítor Baía • 2 Secretário • 3 Paulinho Santos • 4 Oceano • 5 Couto • 6 Tavares • 7 Vítor Paneira • 8 João Pinto • 9 Sá Pinto • 10 Rui Costa • 11 Cadete • 12 Alfredo • 13 Dimas • 14 Barbosa • 15 Domingos • 16 Helder • 17 Porfirio • 18 Folha • 19 Paulo Sousa • 20 Figo • 21 Paulo Madeira • 22 Rui Correira • trener: Oliveira
1 Vítor Baía • 2 Jorge Costa • 3 Abel Xavier • 4 Caneira • 5 Couto • 6 Paulo Sousa • 7 Figo • 8 João Pinto • 9 Pauleta • 10 Rui Costa • 11 Sérgio Conceição • 12 Viana • 13 Jorge Andrade • 14 Barbosa • 15 Nélson • 16 Ricardo • 17 Paulo Bento • 18 Frechaut • 19 Capucho • 20 Petit • 21 Nuno Gomes • 22 Beto • 23 Rui Jorge • trener: Oliveira
[edytuj] Sukcesy
[edytuj] Jako piłkarz
- Najlepszy portugalski piłkarz roku: 3
- 1978, 1981, 1982
- Mistrzostwo Portugalii: 3
- 1978, 1979, 1982
- Puchar Portugalii: 1
- 1977, 1982
- Superpuchar Portugalii: 1
- 1982
[edytuj] Jako trener
- Mistrzostwo Portugalii: 2
- 1997, 1998
- Puchar Portugalii: 1
- 1998
- Superpuchar Portugalii: 1
- 1998
poprzednik: Nelo Vingada |
Selekcjoner w latach 1994-1996 |
następca: Artur Jorge |
poprzednik: Humberto Coelho |
Selekcjoner w latach 2000-2002 |
następca: Luiz Felipe Scolari |