Antoni Kłobukowski
Z Wikipedii
Antony Klobukowsky (Antoni Kłobukowski) ur. w 1855 r. w Auxerre, zm. 24 kwietnia 1934 r. w Paryżu, pochowany w Pontagny k. Auxerre - wieloletni dyplomata w służbie Francji, pamiętnikarz.
Był synem Romana Kłobukowskiego, emigranta z Polski osiadłego w Auxerre dep. Yonne pod Paryżem. Jego ojciec najpierw uczył j. niemieckiego później został urzędnikiem w miejscowej prefekturze. Ożenił się z Anne Colin z którą mieli 5 dzieci w tym Antoniego. Mały Antony początkowo uczył się w Paryżu w szkole dla dzieci polskich emigrantów na Batignolles a następnie w gimnazjum w Auxerre. Licencjat z prawa i handlu otrzymał w Paryżu. Zaczyna pracę w biurze i wkrótce awansuje na kierownika biura prefekta Charlesa Thomsona. Razem z nim udaje się do Indochin z misją dyplomatyczną do Kambodży i w okolice rzeki Mekong. Kłobukowski nawiązuje kontakty i zdobywa doświadczenie i w 1886 r. jako dyrektor biura pozostaje u kolejnego dyplomaty francuskiego. W 1889 r. poślubia jego córkę Pauline Bert. Antony Kłobukowski zaczyna swoje samodzielne misje od podróży do Jokohamy, następnie są Kalkuta, Kaszmir, Tybet. W 1901 r. zostaje ambasadorem Francji w Bangkoku. Często podróżuje do Kambodży. Przy poparciu swojego znajomego Clemenceau zostaje ambasadorem w Limie. Podróżuje też do Argentyny i Chile. Na krótko trafia do Kairu a następnie do Etiopii jako minister pełnomocny z ramienia Francji na dworze Menelika II. Do stolicy Etiopii podróżował konno 22 dni czym zapewne zwrócił uwagę władcy na konieczność unowocześnienia państwa i konieczność wydłużenia linii kolejowej z wybrzeża do stolicy. W 1908 roku został z kolei trzecim generalnym gubernatorem Indochin. W 1911 r. wraca do Europy i od czerwca do maja 1918 r. pozostaje ministrem pełnomocnym przy dworze króla belgijskiego Alberta I. Swoje wspomnienia z tego okresu opisał w pamiętniku Wspomnienia z Belgii. Za wybuch I wojny światowej Kłobukowski w swoich wspomnieniach jednoznacznie obwinia Niemcy i przytacza na to wielorakie dowody. Po wojnie Clemenceau mianował go pierwszym Dyrektorem Informacji i Propagandy. Ostatnim jego zadaniem służbowym było reprezentowanie Francji w komisji repatriacyjnej działającej na terenie dawnych Austro-Węgier.
Antony Kłobukowski był wysyłany w najbardziej zapalne miejsca gdzie łagodził konflikty i przyczyniał Francji sympatii i zwolenników. Zwłaszcza w Indochinach tubylców nigdy nie traktował jako ludzi gorszych a ich ziem jako kolonii. Rozwinął tam sieć szkół podstawowych, średnich, zawodowych, także dla dziewcząt. Starał się o poprawę opieki zdrowotnej. Wychodził z inicjatywami pozwalającymi uruchomić eksploatację miejscowych surowców na bazie przedsiębiorstw francusko-miejscowych. Z miejsc swego pobytu przygotowywał precyzyjne i szeroko rozbudowane raporty – omawiał finanse, działanie administracji, służby zdrowia, szkolnictwa oraz miejscowe stosunki i siły polityczne. Na emeryturze osiadł w posiadłości żony, w Venoy koło Auxerre. Tu zajmował się porządkowaniem dokumentów i pisaniem wspomnień i reportaży, także dla lokalnego pisma Bourguignon. W 1932 r. został Prezydentem Towarzystwa Naukowego w Yonne.
Literatura: A. Nawrocka Antony Klobukowsky – francuski dyplomata polskiego pochodzenia.
