Antoni Rogalewicz
Z Wikipedii
Antoni Rogalewicz (1822 - 24 kwietnia 1886 r. w Warszawie) pedagog, chemik, popularyzator nowoczesnej wiedzy rolniczej w XIX wieku, brat Michaliny Rogalewiczówny
Pochodził ze szlacheckiej rodziny herbu Rogala z Litwy. Był synem Tomasza, oficera kawalerii i powstańca listopadowego i Antoniny z Głuchowskich.
Ukończył w 1845 r. wydział filozoficzny uniwersytetu w Sankt Petersburgu (otrzymując tytuł rzeczywistego studenta).
Rogalewicz był nauczycielem w realnych szkołach rządowych w Królestwie Polskim (w Warszawie w l. 1845 - 1853, 1859 - ok. 1880 i Kielcach w l. 1853 - 1859). Pod koniec życia tytułował się asesorem kolegialnym (ósma ranga w rosyjskiej Tabeli Rang urzędniczych). Był autorem wielu publikacji i artykułów na tematy związane z chemią, rolnictwem i dziedzinami pokrewnymi (np. jedwabnictwa i garbarstwa). Opracowywał hasła do "Encyklopedii Rolniczej", wydawanej w II połowie XIX wieku. W 1853 r. wszedł w skład dwunastoosobowego zespołu, który miał opracować "Projekt do słownictwa chemicznego".
Był autorem "Przewodnika dla garbarzy", wydanego w Warszawie w 1862 r.
Zmarł w swoim mieszkaniu przy ul. Hożej. Jego ciało spoczęło na Cmentarzu Powązkowskim w grobie Seifertów i Zwolińskich w kwaterze 12.
Antoni Rogalewicz ożenił się z Balbiną Osiecką herbu Dołęga (?) i miał z nią pięcioro dzieci: Marię Michalinę (żonę Michała Zwolińskiego), Helenę Zofię, Bronisławę Antoninę, Mieczysława Piotra i Bronisława Antoniego. Balbina była siostrą Piotra Osieckiego, podporucznika i uczestnika powstania listopadowego. Jej wujem (mężem Rozalii Osieckiej) był Wawrzyniec Rawicz Mikulski, zamożny obywatel m. Warszawy, właściciel dóbr Bartodzieje a także cegielni i sporego gruntu w Mokotowie.
Wnukiem Rogalewicza był Zdzisław Tomasz Rogalewicz, a prawnukiem Marian Kenig - działacze PPS.
Bibliografia
- Przegląd tygodniowy nr 18 z 1886 r.
- Wszechświat nr 20 z 1886 r.
- Bibliografia polska K. Estreichera
- Kielce w pamiętnikach i wspomnieniach z XIX wieku, Kieleckie Towarzystwo Naukowe, Kielce 1992
- Akt zgonu nr 243 z 1886 r. z parafii św. Aleksandra w Warszawie
