Antonio de Berrio
Z Wikipedii
Antonio de Berrio (ur. ok. 1520, zm. 1596) - gubernator Trynidadu i Gujany, uczestnik wojny z Maurami o Grenadę, żołnierz księcia Alby.
Antonio de Berrio był żonaty z Marią de Oruina, siostrzenicą Jimeneza Gonzala de Quesady odkrywcy Bogoty i sąsiednich terenów. W 1579 roku Quesada zapisał mu w spadku Eldorado, a zapis uhonorował król Filip II, mianując go generałaem Eldorado i gubernatorem Gujany.
Antonio de Berrio dla odszukania Eldorado zorganizował kilka wypraw na Wyżynę Gujańską. Pierwsza odbyła się w 1 stycznia 1584 roku. Liczyła 80 konkwistadorów i jej trasa przechodziła przez Kordyliery Wschodnie, międzyrzeczem Mety i Tomo do rzeki Orinoko i podnóży Wyżyny Gujańskiej. Tam zatrzymała go pora deszczowa, jednakże dowiedział się o istnieniu miasta -państwa Manoa, które uznał za poszukiwane Eldorado. Po zbadaniu zachodniego wybrzeża wyżyny w 1585 roku powrócił do Bogoty. Po tej wyprawie, przeprowadził się do ujścia rzeki Orinoko, gdzie założył miasto Sao Thome de Gujana, na Trynidadzie zaś miasto San Jose de Oruia.
W 1587 roku wyruszył na drugą wyprawę, trwająca ponad dwa lata. W tym czasie zbadał zachodnie urwiska Wyżyny Gujańskiej. W 1590 zorganizował kolejna wyprawę, z którą na czele 118 żołnierzy, 200 Indian oraz z własnym 13 letnim synem Franciskiem, wyruszył pod prąd rzeki Orinoko. Gdy dodarli do ujścia rzeki Caury, zatrzymała ich pora deszczowa, po której pozostało jedynie 50 zdrowych ludzi. Z nimi wdarł sie na wyżynę a następnie kierując się na południe przez dżunglę, dotarli do rzeki Ventuari i spływając nią na sklecionych kanoe dotarł do Orinoko a następnie do ujścia rzeki Mety i Cuary. Tam Antonio de Berrio postanowił zbadać ostatnią rzekę płynącą przez Wyżynę Gujańską i wpadającą do Orinoko - Caroní. Kazał pozabijać wszystkie konie a ich mięso zasolić. Następnie spłyną do Caroni, lecz po drodze większość jego załogi oslepła w wyniku jaglicy. Pozostawiając chorych na wyspie na rzece Orinoko, sam z garstką ludzi popłynął na Trynidad po posiłki.
W 1595 roku Antonio de Berrio organizował kolejna wyprawę. Zanim do niej doszło został napadnięty przez innego poszukiwacza Eldorado Sir Waltera Raleigh, który zniszczył osiedle na Trynidadzie i zdobył miasto Sao Thome a Berrię wziął do niewoli. Dwaj poszukiwacze, których łączyła wspólna pasja dogadali się i w roku 1596 Antonio de Berrio zorganizował ostatnią swoją wyprawę lecz nie mógł nią dowodzić. Prawie wszyscy jej uczestnicy zginęli z rąk Indian na rzece Caroni.
Jego pasją była kontynuowana przez jego syna Francisca de Berria.
[edytuj] Linki zewnętrzne
[edytuj] Źródła
- M. Mickiewicz, W. Mickiewicz Słownik odkrywców i zdobywców, wyd. ATENA, Poznań 1996 ISBN 83-85414029-0
